สวัสดีค่ะ เราเคยเขียนกระทู้เกี่ยวกับพ่อเรามาสองกระทู้แล้ว แต่ลืมรหัสค่ะTT กระทู้นี้อยากพูดถึงเรื่องตามหัวข้อเลยค่ะ ตอนนี้พ่อป่วยติดเตียง เราจะมาดูแลพ่อแค่ช่วงเช้ากับอาเรา ตอนกลางคืนน้องชายพ่อก็จะมาดูแลต่อ ซึ่งในตอนกลางวันเนี้ยก็จะมีเพื่อนพ่อ คนรู้จักพ่อ หรือคนในหมู่บ้านมาคุยมาเล่นด้วย บางคนก็คุยแค่กับพ่อเรา ส่วนคนที่คุยกับเราก็จะเป็นคนที่รู้จักเรา ซึ่งคำพูดของเขาทำให้เราหงุดหงิด เขาพูดประมาณว่า ดูแลพ่อไปเถอะถือว่าทำบุญ ไม่ว่าพ่อจะเป็นยังไง ยังไงท่านก็เป็นพ่อเรา ทำบุญกับพระในบ้านมันเจริญ 

จริงๆเราก็ดูแลพ่อปกตินั้นแหละค่ะ ไม่ได้มีความโกรธอะไรที่ต้องดูแล จะมีก็แค่ความเหนื่อยใจ หงุดหงิดกับการพูดไม่ฟังของเขาแค่นั้น แต่พอมีคนมาพูดแบบนั้นด้วยจะโมโหเลยค่ะ เราอยากตอบกลับไปเลยว่า ก็พูดง่ายหนิ ไม่ได้เจอเหมือนฉันตอนเด็กหนิ ความรู้สึกที่มีกับพ่อตอนเด็กมันกลับมา เพราะตอนเด็กเราค่อนข้างเกลียดพ่อ ทั้งเกลียดทั้งกลัว เพราะพ่อติดเหล้าค่ะ ถึงพ่อจะไม่เคยตี หรือเคยด่าด้วยคำหยาบคาย แต่เพราะเหล้านั้นแหละค่ะ พ่อเราดีมากนะคะถ้าหากไม่ได้ดื่มเหล้าเป็นพ่อที่ดีคนหนึ่งเลยถ้าตอนนั้นพ่อไม่ดื่มเหล้า แต่ส่วนมากช่วงที่ดื่มเหล้าก็จะมีมากกว่าช่วงที่ไม่ดื่มอะค่ะ แล้วคนที่พูดว่าให้ดูแลพ่อไม่ว่าพ่อจะเป็นยังไงน่ะ เขาก็เห็นตอนที่เราทะเลาะกับพ่อนะคะ เขาเดินผ่านหน้าบ้านเราในตอนที่พ่อกำลังเค้นเราเรื่องแม่ เรากลั้นน้ำตาสุดชีวิตเลยค่ะ เขาก็เห็น ยิ้มให้กำลังใจเรา พอเขามาพูดแบบนั้นในวันนี้เรานอยในใจค่ะ แบบ ทำไมต้องดูแลวะ ตอนเด็กก็ทำอย่างกับกูไม่ใช่ลูก เค้นเราเรื่องแม่จนเราร้องไห้จนปวดหัวในวัยแค่เลขหลักเดียว บางทีก็มาหาเรื่องแม่เราถึงบ้านยาย จนต้องได้เรียกตำรวจมาจัดการถึงจะยอมหนี และอีกหลายเรื่องค่ะมันพุ่งเข้ามาในหัวเราทุกครั้งที่นึกถึงคำพูดนั้น เราแค่ไม่เข้าใจ ทำไมคุณถึงพูดแบบนั้นได้ ทั้งที่คุณก็เห็นว่าเราโดนอะไรมาบ้าง ซึ่งคนที่พูดเนี้ยเขาเป็นเพื่อนกับแม่เราค่ะ ยังไงเขาก็รู้เรื่องในครอบครัวเราอยู่แล้ว เพราะยังไงแม่เราก็ต้องระบายให้เขาฟังอยู่แล้วค่ะ เราจะทำยังไงดีคะ

ปล. พ่อกับแม่ทะเลาะกันตลอดที่พ่อเมา (พ่อชอบคิดไปเองตอนเมาค่ะว่าแม่มีคนอื่น ทั้งที่แม่ไม่ได้มี) แม่เราเลยหนีปัญหาโดยการมานอนบ้านยาย เวลาที่พ่อมาบ้านยาย แม่เราก็จะหนีไปที่อื่นบ้างค่ะ จนกว่าพ่อจะหนีแม่ถึงจะกลับมา แต่เราไม่ค่อยอยากไปกับแม่ เพราะความอยากเล่นกับเพื่อนบ้าน เลยเลือกที่จะอยู่บ้านยาย พอพ่อเรามา เราก็จะกลายเป็นคนโดนเค้นค่ะ ว่าแม่ไปไหน ไปตามแม่มา ซึ่งเราทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่นั่งตัวแข็งตอบคำถามเขาไป ทำให้ความรู้สึกตอนนี้ที่มีกับพ่อก็มีแค่ สงสารที่เขาเป็นแบบนี้ รักไหม ก็รัก แต่ไม่มากค่ะ เพราะก่อนที่พ่อเราจะหย่ากับแม่มันมีความเกลียดไปแล้วค่ะ พอได้หย่าแล้วก็รู้สึกเฉยๆไม่ได้รักไม่ได้เกลียด เพราะพ่อไม่ได้มาระรานเรากับแม่แล้ว