^{สวัสดีค่ะ วันนี้เรามีประสบการณ์หลอน ณ จังหวัดสมุทรปราการมาเล่าให้ฟังค่ะ ขอแทนตัวเองว่าเอนะคะ ตอนนั้นอยู่ ป.1 ค่ะ อายุ 6 ขวบเอง พี่เรานั่งรถตู้โรงเรียน เราก็เลยจำเป็นต้องนั่งกับพี่เพราะว่าพ่อแม่ไม่มีเวลาไปส่งค่ะ แล้วทางกลับบ้านเรา จะต้องผ่านโรงงานร้าง ซึ่งพ่อเราเคยบอกค่ะว่าที่ตรงนั้นทำเลดีมากๆ แต่แปลกตรงที่ ไม่มีใครมาซื้อมาเช่าเลยค่ะ เราคิดว่าสภาพน่าจะร้างมา 10-20 กว่าปีได้ค่ะ ก็เข้าใจบูรณมันยากอยู่ มีอยู่วันนึงวันนั้นฝนตกหนักแล้วฟ้าครึ้มมาก พี่ๆบนรถตู้ปิดหน้าต่างแล้วเริ่มเล่าเรื่องพี่เกี่ยวกับโรงเรียนของเรา แล้วเราก็ไปร่วมวงด้วยทั้งๆที่กลัว😅 แต่ก็ไม่มากหรอกค่ะมีพี่อยู่ก็เลยไม่ได้กลัวขนาดนั้น ระหว่างที่หยุดเล่าเรื่องผีกันแล้วฟ้าผ่าดังมาก เราเริ่มกลัวแล้วค่ะ เด็กอนุบาลบนรถร้องไห้ด้วย ตอนนั้นกำลังผ่านโรงงานแล้วพี่คนนึงเลยเปิดหน้าต่างทุกคนก็จ้องไปที่โรงงานนั่น แล้วทุกๆคนเห็นพร้อมกันค่ะว่ามีผู้หญิงยืนอยู่บนหน้าต่างชั้น 3 เห็นเหมือนกูมั้ย ? พี่คนนึงถามทุกคนพยักหน้า คือจะบอกว่าเห็นกันหมดเลย ยกเว้นคนที่นั่งเบาะหน้าๆ ค่ะ วันนั้นเป็นวันที่เชื่อเลยว่าผีมีจริง ตอนเราอายุได้ 18 แล้ว ก็คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก  พอตอนกลับก็ต้องจับผ่านตรงนั้นอีกค่ะเราก็ลองเพ้งมองไปดูเเต่ก็ไม่มีอะไรค่ะ ตอนนั้นเราเสียวสันหลังวาบ เหมือนมีคนมานั่งอยู่เบาะหลังรถเรา หันไปดูก็มีแต่ความว่างเปล่า เราเชื่อวิทยาศาสตร์ค่ะ เลยคิดว่านี่คืออาการกลัวแล้วตื่นตระหนก (มองโลกในแง่ดีไว้ก๊อนน) จากนน}
เราก็กลับมาที่บ้านค่ะใช้ชีวิตปกติเลยไม่มีไรแปลกเลยเรานอนกับรูมเมทนะคะแต่วันนี้รูมเมทเนี่ยบอกว่าจะไปนอนกับผู้ก็คุยเล่นกันปกติตามภาษาไวรุ่น ตอนนอนก็ปกติค่ะ จนมันเริ่มไม่ปกติตอนที่รู้สึกว่ามีคนมาสกิด เราก็นึกว่ารูมเมทค่ะก็เลยพูดไปโดยไม่ลืมตาว่าลืมของหรอ กูจะนอนแล้ว แล้วสกิดรอบสอง เราก็ไม่สนใจจนรอบสามเหมือนหยิกอ่ะค่ะ ไอ้เราก็เจ็บ กูไม่เล่นแล้วพอลืมตาขึ้นมา ชิหาย กูอยู่คนเดียว จนเราไปทำบุญ แผ่เมตตา สวดมนต์ ให้ส่วนบุญ เหตุการณ์ประหลาดก็ไม่เกิดขึ้นอีก ... 

---