เรื่องของฉันอยากจะเล่าและระบายให้ฟังค่ะ
  
คือว่าเราแต่งงานมีลูกแล้ว1คนผู้ชายค่ะ ตอนแรกๆคุยกันก็ยากจะเลี้ยงลูกเองค่ะยากมีโม้เม้นแบบพ่อแม่ลูก3คน แต่แม่ก็บอกว่าจะเลี้ยงให้เพราะเรากับแฟนจะได้ทำงานโดยไม่ต้องห่วงหรือกังวัลอะไรให้ตั้งใจทำงานก็พอ แล้วก็คุยกันว่าจะส่งตังค์มาให้เดือนล่ะ6-7พันบาทค่ะ เพราะมีผ่อนรถอีก2คัน เพราะเงินเดือนเรากับแฟนก็ไม่ได้เยอะมาก10000กว่าๆเอง.
ตอนนี้เรากับแฟนทำงานอยู่ กทม.ก็มีส่งค่าใช้ค่าให้แม่ทุกๆเดือน เดือนล่ะ6-7พัน ค่ะ มีผ่อนรถอีก2คัน คันแรกของแม่1880฿อีกคันก็ของเราเองผ่อน4000฿
   คือเราแค่รู้สึกว่าส่งไปให้เท่าไรก็ไม่พอใช้สักทีส่งให้จนแบบเราไม่มีจะกินก็มีบ้างทีมาม่า1ห่อกินกัน2คนกับแฟนพอแม่โทรมาขออีกบอกว่าไม่พอไม่มีจะกินแล้วที่บ้านพอเราบอกไม่มีจริงๆต้องรอเงินเดือนออกก่อน แม่ก็จะเอาอย่างเดียวถ้าไม่ได้ก็จะพูดให้เราไม่ดีด่าตัดพ้อตลอดให้เรารู้สึกไม่ดีบ้างทีก็เอาลูกมาอ้างว่าแบบเราหาความเดือดร้อนไปให้แกบ้างเราไม่เลี้ยงลูกบ้างพูดให้เรารู้สึกไม่ดีบ้างทีก็แอบนอนร้องไห้คนเดียวเป็นยังงั้นเป็นยังงี้ไม่มีส่งก็ต้องหาส่งก็ต้องหาส่งแม่ให้ได้ พอบอกจะเอาลูกมาเลี้ยงเองขอลูกมาเลี้ยงเองก็บอกว่าถ้าเอาไปแล้วก็ไม่ต้องมายุ่งกับกูไม่ต้องกลับบ้านบ้างไม่ช่วยอะไรแล้วประมาณนี้เราก็ไม่กล้าอีกด้วยความที่เราเป้นลูกเราก็รักแม่เหมือนกันพอไม่มีไม่พอก็ต้องหาส่งให้แม่ให้ได้ตลอดจนตอนนี้เราก็ยังไม่มีตังค์เก็บเลยสักบาทเราอยากเก็บตังค์เยอะเพื่อจะได้อยู่กับลูกท้อมากค่ะไม่รุ้จะพูดจะทำยังไงดี มันวนเวียนอยู่แบบนี้ตลอดทุกเดือน
  
ปล.แม่มีลูก6คน ช2 ญ4 เราเป็นลูกคนที่5
พี่ชาย2คนไม่ได้ทำงานกินอยู่กับแม่
พี่สาว2คนแต่งงานมีลูกมีครอบครัวแล้ว
น้องสาวแต่งงานมีลูกแล้ว
ส่วนเราก็แต่งงานมีลูกแล้วแต่เป็นคนเดียวที่ส่งตังค์ให้แม่ แม่เลี้ยงหลานอีก1คนเป็นลูกพี่สาว
😢🥺😭