*ประเด็นสำคัญคืออยากทราบความเห็นของแต่ละท่าน อีกส่วนนึงคืออยากให้ช่วยแนะนำด้วยค่ะ*
เราพูดถึงการศึกษาต่อในอนาคตนะคะ ต้องเกริ่นก่อนว่าเราไม่ได้ชอบในสิ่งที่ถนัดขนาดนั้น หรือจริงๆเราอาจจะชอบแต่ไม่มั่นใจเลย เหมือนยังมีอีกเส้นทางนึงให้สนใจให้รู้สึกว่าก็ชอบนะ แต่ยังไม่เคยได้ลองทำเลย ที่กล่าวมาสิ่งที่เราถนัดก็คือภาษาไทยค่ะ เรารู้ตัวว่าถนัดก็ตอนใกล้วัยมัธยม มาสังเกตตัวเองว่าเกียรติบัตรที่ไปแข่งก็มีแต่ด้านภาษาไทย ตั้งใจเรียนวิชานี้มากที่สุด คาดหวังแค่กับวิชานี้ ก็เลยเริ่มปักหลักปักแหล่งมุ่งมั่นกับวิชาภาษาไทยแค่สิ่งเดียว จนมาถึงวัยนึงที่ต้องคำนึงถึงอนาคตข้างหน้า จะเรียนคณะอะไรจะประกอบอาชีพอะไร ในตอนนั้นรู้แค่ว่าถ้าถนัดภาษาไทยรุ่งสุดก็คือครูแต่เราไม่มีความคิดที่อยากเป็นครูเลย เลยมองหาความชอบอย่างอื่นของเราบ้างว่าเราก็ชอบงานเบื้องหลังวงการบันเทิงเหมือนกัน เหมือนเป็นความฝันเล็กๆมาตั้งแต่เด็กว่าอยากจะเป็นส่วนนึงของการสร้างสื่อต่างๆ แต่เราไม่มีโอกาสได้ลองทำความชอบตรงนี้หรือไม่แน่เราก็ไม่กล้าคว้ามันเพราะยังมีหลายสิ่งหลายอย่างให้ต้องทำ ณ ตอนนั้น
เราชอบทำงานกับผู้คน ชอบเบื้องหลังการสร้างหลายๆอย่าง สนใจวิธีการเสมอ แต่ก็ไม่กล้าตัดสินใจว่าจะเลือกสิ่งนี้ เคยอยากเป็นผู้กำกับแต่ก็ค้นพบว่าเราไม่ได้ตั้งใจกับมันขนาดนั้นก็เลยยังไม่รู้ว่างานในแวดวงนี้จะมีอะไรเหมาะกับเราอีก แต่ก็ไม่ได้ซีเรียสที่ต้องทำงานตรงสายเท่าไหร่ค่ะ ตอนนี้ก็พอรู้แล้วบ้างว่าชอบภาษาไทยก็ไม่ได้เป็นได้แค่ครูอย่างเดียว ได้ทำสิ่งไหนแล้วมีความสุขมากกว่าก็ยังตอบไม่ได้เพราะไม่รู้จะค้นหามันอย่างไรอีก ทั้งสองด้านนี้เรามองว่าเราไม่มีด้านไหนที่มีความสุขมากกว่ากันเราต่างรับรู้ข้อเสียของแต่ละด้านแต่ก็ไม่กล้ามั่นใจว่าจะเสี่ยงไปสิ่งที่ยังไม่เคยลอง แต่ก็เสียดายถ้าไม่ได้ลองทำมัน
ถ้ารู้ด้านที่ถนัดแล้วแต่ยังมีความชอบที่สวนทางกันอยู่ เราจะลองเสี่ยงไปค้นหามันไหม
เราพูดถึงการศึกษาต่อในอนาคตนะคะ ต้องเกริ่นก่อนว่าเราไม่ได้ชอบในสิ่งที่ถนัดขนาดนั้น หรือจริงๆเราอาจจะชอบแต่ไม่มั่นใจเลย เหมือนยังมีอีกเส้นทางนึงให้สนใจให้รู้สึกว่าก็ชอบนะ แต่ยังไม่เคยได้ลองทำเลย ที่กล่าวมาสิ่งที่เราถนัดก็คือภาษาไทยค่ะ เรารู้ตัวว่าถนัดก็ตอนใกล้วัยมัธยม มาสังเกตตัวเองว่าเกียรติบัตรที่ไปแข่งก็มีแต่ด้านภาษาไทย ตั้งใจเรียนวิชานี้มากที่สุด คาดหวังแค่กับวิชานี้ ก็เลยเริ่มปักหลักปักแหล่งมุ่งมั่นกับวิชาภาษาไทยแค่สิ่งเดียว จนมาถึงวัยนึงที่ต้องคำนึงถึงอนาคตข้างหน้า จะเรียนคณะอะไรจะประกอบอาชีพอะไร ในตอนนั้นรู้แค่ว่าถ้าถนัดภาษาไทยรุ่งสุดก็คือครูแต่เราไม่มีความคิดที่อยากเป็นครูเลย เลยมองหาความชอบอย่างอื่นของเราบ้างว่าเราก็ชอบงานเบื้องหลังวงการบันเทิงเหมือนกัน เหมือนเป็นความฝันเล็กๆมาตั้งแต่เด็กว่าอยากจะเป็นส่วนนึงของการสร้างสื่อต่างๆ แต่เราไม่มีโอกาสได้ลองทำความชอบตรงนี้หรือไม่แน่เราก็ไม่กล้าคว้ามันเพราะยังมีหลายสิ่งหลายอย่างให้ต้องทำ ณ ตอนนั้น
เราชอบทำงานกับผู้คน ชอบเบื้องหลังการสร้างหลายๆอย่าง สนใจวิธีการเสมอ แต่ก็ไม่กล้าตัดสินใจว่าจะเลือกสิ่งนี้ เคยอยากเป็นผู้กำกับแต่ก็ค้นพบว่าเราไม่ได้ตั้งใจกับมันขนาดนั้นก็เลยยังไม่รู้ว่างานในแวดวงนี้จะมีอะไรเหมาะกับเราอีก แต่ก็ไม่ได้ซีเรียสที่ต้องทำงานตรงสายเท่าไหร่ค่ะ ตอนนี้ก็พอรู้แล้วบ้างว่าชอบภาษาไทยก็ไม่ได้เป็นได้แค่ครูอย่างเดียว ได้ทำสิ่งไหนแล้วมีความสุขมากกว่าก็ยังตอบไม่ได้เพราะไม่รู้จะค้นหามันอย่างไรอีก ทั้งสองด้านนี้เรามองว่าเราไม่มีด้านไหนที่มีความสุขมากกว่ากันเราต่างรับรู้ข้อเสียของแต่ละด้านแต่ก็ไม่กล้ามั่นใจว่าจะเสี่ยงไปสิ่งที่ยังไม่เคยลอง แต่ก็เสียดายถ้าไม่ได้ลองทำมัน