คือเราเรียนอยู่ชั้นม.6 แล้วเรามีปัญหากับทางครอบครัวมาตั้งแต่เด็กเราโดนพ่อตีตั้งแต่เด็กจนตอนนี้เรียนอยู่ม.6แล้วก็ยังโดนตี เราโดนทุกคนในบ้านตำหนิ ด่า เรารู้สึกเหมือนตัวเองขาดความอบอุ่นมากๆจนเราเป็นโรคซึมเศร้า เราพยายามจะฆ่าตัวตา*หลายครั้งแต่มันก็ไม่สำเร็จ ทุกครั้งที่เราเข้าโรงพยาบาลตอนเราใกล้จะตา*ทุกคนก็เพิ่งจะมารักเรา ตอนนี้เรามีเพื่อนที่รู้สึกว่าอยู่ด้วยแล้วสบายใจเราได้ยินเขาชอบพูดกันว่าชีวิตตอนมัธยมสนุกที่สุดแล้วจงใช้ชีวิตให้เต็มที่ แต่พ่อแม่เราไม่ค่อยให้เราได้ออกไปไหนกับเพื่อนเลย เวลาเราอยากจะออกไปเที่ยวกับเพื่อนเขาก็จะชอบใช้คำพูดที่รุนแรง บางทีเขาไม่ให้ไปแต่เราก็แอบไปเราเป็นลูกที่แย่มากๆเลยใช่มั้ยคะ แล้วกลับมาเราก็โดนพ่อตี
เราก็แค่อยากใช้ชีวิตกับเพื่อนๆบ้าง
เราอายเพื่อนๆที่โตแล้วยังต้องโดนตีอีก
พ่อแม่ไม่เคยให้คำปรึกษาเราเรื่องเรียน ไม่เคยมาถามด้วยซ้ำว่าเรียนเป็นยังไงบ้าง
ตอนเด็กๆเราเป็นเด็กคนนึงที่เรียนดี ได้ที่1-2ของห้องตลอด แต่เริ่มโตมาการเรียนเราก็เริ่มแย่ เราเริ่มไม่มีไฟในการใช้ชีวิต พ่อแม่เราก็ไม่ได้ซัพพอร์ตไม่เคยสอนการบ้าน แล้วมาด่าเราตอนเกรดออกมา
พ่อแม่เพื่อนๆพี่ๆเริ่มหยุดตีตั้งแต่ตอนไหนหรอคะ