สวัสดีครับ กระทู้แรกของผมครับ ผมกับแฟนอายุ 25 ปีครับ ผมทำงานเป็นพนักงาน office ครับ ส่วนแฟนเป็นพยาบาลไต ผมทำงาน 08.00-17.00 น ครับ ส่วนแฟนเค้าทำงาน 06.00-19.30,19.45 น. กว่าจะได้คุย ก็เกือบ 2 ทุ่มแล้วครับ และช่วงนี้แฟนไปออกกำลังกายครับ กว่าจะออกเสร็จก็ประมาณ 3 ทุ่ม เราได้คุยกันประมาณไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำครับ และผมกับแฟนก็อยู่ห่างกันครับ แฟนผมเค้าอยู่โคราชแต่ตัวผมทำงานกรุงเทพ ผมอยากให้เขาสนใจผมบ้าง วันๆหนึ่งได้คุยกันไม่ถึง 2 ชั่วโมงด้วยซ้ำครับ เมื่อวานแฟนผมเขาคุยกับพยาบาลที่เก่าเหมือนกัน แบบคุยเรื่องสัพเพเหระ จนเกือบ4 ทุ่ม ซึ่งผมนอนประมาณ 4 ทุ่ม และเขาก็คุยกับผมไม่ถึง 15 นาทีแล้วเขาก็ไปนอน ผมรู้สึกว่า ผมขอเวลาเขาแล้ว แต่เขาก็แชร์ไปให้คนอื่น ถ้าผมทำบ้าง ออกไปกินเหล้าทุกวันไม่มีเวลาให้เขา มันจะแฟร์ๆไหมครับ เวลาผมเครียดมา ผมก็ไม่มีใครให้ระบาย เหมือนผมไม่มีใคร ตัวคนเดียว ผมคุยกับเพื่อนและเพื่อนผมเขาก็บอกว่า คิดว่าจะอยู่แบบนี้ไปตลอดชีวิตจริงๆหรอ แก้ไขปัญหาจากตัวเขาได้ไหม ผมก็ตอบไปว่า ไม่ได้ เขาก็บอกว่า แล้วเธอจัดการตัวเองได้ไหม ผมก็บอกว่า ผมไม่รู้ผมจะจัดการตัวเองยังไงเหมือนกัน แล้วเพื่อนก็บอกว่าให้เลิกเถอะ หาคนที่ตรงไทป์ มีเวลาให้กันมากกว่านี้ ผมไม่รู้จะทำยังไงครับ ผมก็ไม่ได้อยากเลิกกับแฟน เพราะว่า เราผ่านอะไรกันมาเยอะเหมือนกัน รบกวนขอคิดเห็นคนที่เคยผ่านจุดนี้มาแล้วหน่อยได้ไหมครับ ว่าเราควรจะจัดการตัวเองยังไงได้บ้าง แก้ไขปัญหาตรงนี้อย่างไรได้บ้างครับ