เราเป็นคนติดสกินชิพ แต่แฟนคือไม่เลย (เรียกว่าคนละฝั่งก็ได้ ) ทุกวันนี้มีแฟนอยู่ด้วยกัน ตอนเช้า ก่อนออกทำงานก็จะจุ๊บกันแล้วแยกย้าย (ช่วงเวลาทำงานคือเงียบหายทั้งคู่ หากมีธุระจะคุยด้วย ) เจอกันอีกทีคือตอนเย็น หรือไม่ก็ค่ำไปเลย กลับมาเจอกันเราเป็นฝ่ายเข้าหา ไปกอดไปจุ๊บ ช่วงระหว่างก่อนจะนอนประมาณ 2- 3 ชั่วโมง เราก็จะเป็นอยู่แบบนี้ แต่ถ้าให้เทียบช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันไม่นับช่วงเวลานอน (เพราะหลับไปแล้วคือไม่รู้เรื่องแล้วไม่โดนตัวกันเลย) เราแตะเนื้อต้องตัวทุกช๊อตรวมๆกันไม่ถึง 3 นาทีด้วยซ้ำ (แตะเนื้อต้องตัวกันแค่นี้ เรื่องเซ็กซ์ไม่ต้องเดาเลยค่ะ ทำเวลาสุด🥲)

แฟนว่าเราสกินชิพเกินไป แฟนเคยพูดว่า คุยกับเพื่อน คู่ของเพื่อนๆไม่มีใครเป็นแบบเรา

จริงๆการที่เราชอบสกินชิพเรามีเหตุผลนะ เพราะเรารู้สึกว่าการได้แตะเนื้อต้องตัวกันระหว่างคู่รัก มันให้ความอบอุ่นให้ความคุ้นเคยได้ดีกว่า แค่การสนทนากันระหว่างวัน
มันคือสัมผัสที่ได้รับจากแฟนแล้ว รู้สึกอบอุ่น  ซึ่งเป็นสัมผัสที่ใครก็ให้เราไม่ได้นอกจากแฟน และเราต้องการผัวไงไม่ได้ต้องการเพื่อน ถ้าต้องการแค่เพื่อนไม่สัมผัสตัวกัน เป็นแค่รูมเมทคุยกันทุกวัน นั่นน่ะเรียกว่าเพื่อนสำหรับเรา

เราไม่ได้กลัวว่าแฟนจะไม่รักเราเลย  กลับกันคือเราต่างหากที่กลัวใจตัวเองว่า ถ้าหากขาดการสัมผัสตัวกันมากขึ้นเรื่อยๆ จะเป็นเราเองที่หมดรักเค้า (หรือเราขาดความอบอุ่นนะ😅)

สกินชิพมันแย่มากเลยหรอ  หรือเป็นเราเองที่ต้องปรับ?!??