ขออีกกระทู้อันเก่ามันไม่ให้แก้ไข😭😭  อันนี้จะต่อจากอันล่าสุดให้นะคะ จะอธิบายความคิดที่เกิดขึ้นให้ฟังแบบคือถ้าสมมุติเราเนี่ยดูอะไรอยู่ฟังอะไรอยู่จากปกติเราก็จะโหนพระรัตนตรัยมาอยู่ในสตอรี่นั้นซึ่งมันไม่ใช่เรื่องที่specificที่สามารถโยงมาได้ แต่ความคิดเรามันโยงมาอะค่ะ แต่คือพอเราคิดเราก็หยุดคิดไม่ได้อะค่ะ อีกแบบคือเวลาได้ยินคำไม่ดีจากปากใครอะค่ะแรกๆเฉยๆแต่สักพักอะเรารู้นะ ว่ายังไงก็โหนพระมาแน่ๆ แต่มันดันปล่อยใจไปคิดต่อซึ่งมันหยุดไม่ได้อะค่ะ คือเราพยายามไม่สนใจแต่พอไม่สนใจมันก็ดันคิดไปต่อ😭😭😭 แล้วบางทีก็คือเหมือนตั้งใจคิด เจตนาคิดแต่เอาจริงๆก็ไม่ชอบมันเลยที่คิด อันนี้คืออุมากๆ เราแบบรับไม่ได้สุดๆแต่ก่อนเห็นมีมพระ มุขพระเราจะแบบขำนะแต่ก่อร เดี๋ยวนี้ไม่กล้าขำเลย คือเราแบบไม่อยากคิดแบบนี้เลย มันแย่มากๆๆๆๆ เราควรเริ่มปฏิบัติจากไหนก่อนดี เราอาจจะตั้งกระทู้เรื่องนี้บ่อยๆนะคะ เพราะแบบมันหนักขึ้นทุกวันน😭😭😭