สวัสดีครับ ผมคือผู้ชายวัยรุ่นธรรมดาๆคนนึง
วันนึงผมไปเล่น tinder แล้วเจอผญ.คนนึง นางเป็นผู้หญิงอารมณดี ไม่ชอบผูกมัด และติดเพื่อน
เบื้องหลังนางโดนแฟนนอกกายมา แล้วจับได้คาตาบนเตียงเลย

ผมเริ่มคุยกะผญ.คนนี้มา2-3เดือน มีเลิกคุย คุยใหม่3-4รอบ ตัวผมตอนนี้ประสบปัญหาว่า ตัวผมเหมือนชอบเขาขึ้นมาจริงๆ เพราะด้วยความเอาใจใส่หรืออะไรต่างๆ

รอบแรก

เราเริ่มต้นคสพ.เหมือนคนคุยทุกประการ ทักทายยามเช้า ฝันดียามดึก ไปไหนถ่ายรูปให้ดู กินอะไรก็ส่งอวดกัน ประมาณ 1-2 เดือน จนกระทั่งเขานัดเจอผมมาคุยเรื่อง สอบเข้ามหาลัย แล้วเขาแนะแนวให้ พวกเราเจอกันวันแรก เราจับมือกัน นางป้อนไอติม ดูไกลๆ อย่างกะคู่รักมาอ่านหนังสือ ตอนจบวันนั้นเขาให้ผมกอดก่อนกลับ2รอบประมาณ10วิ
ใช่ครับ ผมหลงรักความอบอุ่นนั้น พอถึงวันนึง ผมก็เลยตัดสินใจบอกความรู้สึกเขาไป รอบแรก จบที่เขาปฏิเสธฮะ เนื่องจากเขาบอกว่าสับสน และเขาไม่ชอบการผูกมัด เขารักอิสระ เขาให้ผมเป็นเพื่อน
ผมไม่ไหวครับ บล๊อกเลย เพราะผมเสียความรู้สึกน่ะ

รอบ2

เขากลับมาในtinder โดยทักผมมาว่ากลับมาเล่นแล้วหรอ พร้อมถามว่าสะบายดีไหม แล้วพอคุยไปคุยมา นางถามว่า กลับมาคุยกันไหม ตอนนั้นเพื่อนก็เตือนนะว่า อย่าโง่ไปจมกับอะไรเดิมๆ
ใช่ฮะ ผมชอบเล่นกะไฟ เรียบร้อย กลับมาคุย ในรอบ2 มีเรื่องที่มีอิทธิพลกะใจผมมากคือ เขาไปกินเหล้ากะเพื่อน เขาบอกอะไรเสร็จสับ วันนั้นเขาไลฟ์ในไอจี ผมก็ดูพร้อมตามอาการตลอดๆ เขาเมา แล้วเขาต้องกลับบ้าน ในตอนนั้นมันมีแต่เพื่อนผช.(เพื่อนที่ไม่สนิทด้วยที่สำคัญ) ผมด้วยความร้อนรน แว้นรถจากบ้านตัวเอง ไปโซนเขา 20กม. ผมกำหมัดแน่น เพราะหลังจากถึง เขาติดต่อไม่ได้ ผมถึงขั้นหมดไฟในวันนั้น ผมบั่นทอนลงไอจียับๆ ความเสียใจ โกรธ รวมกันหมด แต่จบที่คำว่า ผมหึงไม่ได้เราไม่มีสถานะ ผมทำอะไรไม่ได้ หลังจากนั้น20นาที เขาทักมา พร้อมขอโทษผม ผมให้อภัยครับ พร้อมโทษตัวเองยับๆว่าตัวเองงี้เง่า เขาบอกผมว่า ผมคือคนแรกที่ทำเพื่อเขา แต่ใช่ฮะ เขาก็ยังคงสถานะผมไว้ที่เดิม
จนกระทั่งผ่านไปประมาณ1สัปดาห์จากเรื่องนี้
ความรู้สึกผมเสื่อมไปมาก เพราะมันเหมือนผมพยายามแล้วเริ่มเหนื่อย ผมเริ่มที่จะ พิมแชทคำห้วนๆ
สั้นๆ เพราะผมรู้สึกหมดหวัง รอบนี้จบที่เขาบอกให้ผมเลิกคุยเหอะ  ผมดูอึดอัด ก็จบไป โดยที่ไม่ได้บล็อค แค่จำกัดไว้

รอบที่3

เขาทักมาชวนผมกลับมาคุย แล้วเขามากดใจสตอรี่ผมเนื่องๆเมื่อประมาณ2วีคก่อน ผมรู้สึกเขากลับมาตอนที่ผมอ่อนแอมากๆ ผมก็ใจอ่อน คุยต่อ ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีจนวานนี้ ผมทักถามเขาว่าทำอะไร เขาบอกผมว่า นั่งเศร้า เพราะไม่มีใครไปซื้อของที่มอเป็นเพื่อน ใช่ครับ ผมอาสา แต่เขาก็ดูเบี่ยงๆ บอกว่าเกรงใจ ถามว่าจะไปจริงหรอ4รอบ จนเขายอม เพราะผมไม่ได้มีปัญหาหรือลำบากจริงๆ เขาก็ตอบตกลงตอน 15:00 ผมก็หลับไปจนกระทั้งตื่นมา5ทุ่ม เขาทักมาบอกว่า ไม่ต้องไปแล้ว พ่อพาไป ผมพยายามจะเข้าใจครับ แต่กลายเป็นว่า ผมน้อยใจเขามากๆเลย ฟิวแบบผมอยากเจอ วางแผนว่าจะซื้อของกิน หาไรทำ ด้วยกัน แต่ฝันผมสลายไปเลย ก็จบเหมือนเดิมที่ผมบั่นทอนลงโน้ตแหละ ว่า ผมดู เสร่อใช่ไหม ผมได้แต่คิดแค่นี้ ล่าสุดเขาก็โน้ตไว้ว่า ไร้สาระ

ตอนนี้ผมได้แต่คิดว่า
ผมคืออะไรกันแน่นะในคสพ.นี้ และ
ผมควรจะควบคุมใจกับความรู้สึกยังไง และ
ทำไมผมถึงใจอ่อนให้เขาขนาดนี้
และเขาเคยพูดว่า ผมมาถูกเวลา แต่ผิดจังหวะ นี่คือผมควรจะต้องทำยังไง
ในระยะเวลาอันสั้นทำไมผมไปไกลขนาดนี้