เราทั้งโกรธทั้งเกลียดน้องตัวเองมากค่ะเวลาเราไปโรงเรียนหรือไม่อยู่บ้านน้องจะชอบแอบขึ้นมาขโมยของในห้องเราไปเล่นแบ้วพังหมดทุกอย่างเลยค่ะแต่ท้าเป็นของชิ้นเล็กๆพอจะควบคุมได้อยู่เช่นสร้อยกำไลแต่ท้าเป็นของที่เราชอบมากๆหรือคืองานอดิเรกเราจะโกรธปรี๊ดแตกเลยค่ะเช่นพวกสีไม้สีนํ้าสีเทียนส่วนตัวเวลาตอนกลางคืนจะชอบนั่งวาดรูปหรือระบายสีพอกลับมาจากโรงเรียนเหนื่อยๆเห็นน้องแอบเค้ามาที่ห้องเราแล้วทำโต๊ะเราเละหรือบางที่ลักสีเราที่เราเก็บค่าขนมซื้อหายหรือเละเรารู้สึกโกรธมากเลยค่ะปรี๊ดแตกเลยทั้งที่น้องก็มีบางทีก็รู้สึกอยากหยุมหัวน้องให้ผมแหว่งไปเลยแต่ก็ทำไม่ได้เพราะเราโตกว่าน้องเคยบอกเรื่องนี้กับพ่อแม่บางทีพวกเขาก็สอนบางทีก็บอกว่าน้องเรายังเด็ก