สวัสดี...(ขออนุญาตไม่ระบุเพศ)
อันนี้เป็นกระทู้แรกของเราเลย 

คือเรามีเพื่อนคนนึง เป็นเพศตรงข้ามกับเรา  พวกเรารู้จักกันมาตั้งแต่ประถม พ่อแม่รู้จักกัน แต่ก็ไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกันนะ
เป็นเพื่อนเพศตรงข้ามที่พ่อแม่ไม่ว่าอะไรเวลาไปไหนด้วยกัน คือพ่อแม่ไว้ใจ
คือเขาค่อนข้างโปรไฟล์ดีเลยทีเดียว  ทั้งฐานะทางบ้าน การเรียน กีฬา หน้าตา ฯ ถือว่าเฟอเฟค
ยอมรับว่าเคยชอบตอนเป็นเด็กประถม  คือมันก็เป็นการแอบชอบแบบใสๆเด็กๆไม่มีอะไร555555555


ด้วยความที่รู้พวกเรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก มันรู้สึกเหมือนโตมาด้วยกัน แต่ก็พึ่งจะเริ่มมาสนิทกับช่วงวัยรุ่น
คสพ.ของพวกเรามันมากกว่าเพื่อนสนิทแต่ไม่ใช่แฟน เรารู้สึกว่าไม่ได้อยากคบเป็นแฟนกับเขา มันรู้สึกอึดอัดด้วยซ้ำเวลาคิดว่าถ้าได้คบเป็นแฟนจะเป็นยังไง
เรารู้สึกว่าเรารักเขา แต่ไม่ได้รักแบบคนรัก ไม่ได้รักเชิงชู้สาว เรารู้สึกว่าเขาเป็นคนสำคัญในชีวิต อาจจะมีหวงนิดๆ คือถ้าเขามีแฟนเราก็ยินดีมาก
แต่ก็เป็นห่วงแต่ก็อยากให้เจอคนดีๆไปเลย คืนก่อนฝันถึงเขาตื่นมาร้องไห้ ทักไปบอกร้องไห้อีก คิดถึงอะ เขากำลังจะไปเรียนต่อที่อื่นไกล เรารู้สึดเสียใจที่จะไม่ได้เจอบ่อยๆแล้ว แต่ก็ดีใจที่เขามีที่เรียนดีๆ เราพร้อมซัพพอตเขาเสมอ แบบว่าหันมาเมื่อไหร่ก็เจอ รู้สึกอยาดอยู่ข้างๆ ไม่อยากให้เขาหายไปจากชีวิต
การคิดแบบนี้กับเพื่อนคนนึงหรือคนๆนึง มันคือ"ความผูกพัน"ใช่ไหมคะ อยากรู้ว่าผิดไหมที่คิดแบบนี้กับเขา
เพราะเขาก็เคยคบกับเพื่อนเรา แล้วเราก็มีแฟนอยู่ แต่จริงๆเรารู้สึกแบบนี้มานานแล้วก่อนเราจะมีแฟน 
คือเราอยากรู้ว่ามีคนเข้าใจความรู้สึกเราไหม มีคนเป็นแบบเราไหม
หรือมองในแง่ลบ เราอาจจะสำคัญตัวไปเอง