คืออย่างนี้นะคะหนูคุยกับคนๆหนึ่งตั้งแต่21กันยา66 เราสองคนคุยกันโดยที่ไม่มีสถานะเพราะไม่เคยถามหนูอยู่ข้างๆเขาตั้งแต่เขายังสอบไม่ติดตำรวจจนตอนนี้เขาสอบติดแล้วจนได้รับยศตำรวจหนูอยู่ข้างเขามาตลอด เราอายุน้อยหว่าเขาหนู20ปีเขา24ปีเขาเป็นคนใจเย็นมากๆเราสองคนไม่เคยทะเลาะกันเลยแต่ระหว่างที่คุยกันสถานะก็ไม่มีนะคะ แต่เขาก็เพ้อหาคนเก่าเรื่อยๆนะคะแบบเหมือนลืมคนเก่าเขาไม่ได้วันเกิดเขาเมื่อวันที่15เมษาที่ผ่านมาเขาเอารูปกับแฟนเก่าเขาลงทั้งๆที่ยังคุยกับหนู หนูเลยถามตัวเองบอหตัวเองว่าเขาใจร้ายมากเลยนะ จนเมื่อวานที่21เมษาเขาลงสตอรี่คล้ายๆกับเพ้อถึงแฟนเก่าเขาหนูเลยตอบกลับสตอรี่เขาไปว่าแอบเก็บหนังสือเริ่มไว้นานแล้วนะให้โอกาสตัวเองได้รักคนอื่นบ้างแล้วเขาก็ตอบหนูว่าลืมได้แล้วแต่ยังไม่อยากมีใครอยากอยู่คนเดียวมีความสุขกับตัวเองไปก่อน ตอนที่เขาพูดแบบนี้หนูรู้สึกว่าแม้กระทั่งความสุขเรายังเป็นความสุขให้เธอไม่ได้อ่อถึงหนูจะอยู่ข้างๆยังมองไม่เห็นเลยอ่อ หนูคิดในใจอยู่แล้วว่าถ้าเกิดวันหนึ่งคนที่ยืนข้างๆเขาไม่ใช่หนู หนูคงรับไม่ได้อยากไปไปตั้งแต่ตอนนี้เลยหนูจะได้เสียใจครั้งเดียวหนูไม่เคยมีแฟนเลยนะคะเพราะเขาคือคนแรกที่ทำให้หนูกล้าเปิดใจ จนคำพูกของเขาเมื่อวานมันทำให้หนูรู้สึกว่า ตัวหนูเองนิแหละที่มารอเสียเวลากับเขา ที่มารอสถานะกับผู้ชายแบบนี้ เขาคงรู้ว่าคำพูดของเขามันทำร้ายหนู เขาก็ทักมาซ้ำๆ โทรมาบ่อยๆ แต่หนูก้ไม่ตอบไม่อะไรนะคะ แต่ถ้าหนูจะบอกว่าหนูไม่หวังอะไรกับความรักครั้งนี้หนูคงโกหก หนูรู้สึกไปแล้ว หนูต้องทำไงดีค่ะ