คือเราอยากรู้อ่ะค่ะว่าคนอื่นคิดไงคิดว่ามันเร็วไปที่จะมีไหมคะ? เราเป็นลูกสาวคนเดียวในครอบครัวนอกนั้นจะเป็นพี่ชายน้องชายหมดเลยเรา ตอนนั้นเราอายุ17แล้วเราเคยมีคนคุยอยู่คนหนึ่งเราเจอกับเขาในเกมคุยมาสักพักแม่เรารู้ว่าเราเหมือนจะมีแฟน เขาว่าเราว่าอย่าเสียคนละกัน เอาเรียนให้จบนะ ท้องขึ้นมากูเตือนแล้วนะ เขาว่าเราแบบนี้มาตลอด ทั้งๆที่เราแค่คุยกันผ่านทางโทรศัพท์เท่านั้นเราไม่เคยเจอกันแม้แต่ครั้งเดียว เราเลยคิดว่าอาจจะไวไปเราเลยเลือกที่จะตัดความสัมพันธ์  ตอนนั้นเราเสียใจมากๆเหมือนหัวใจกำลังแตกสลายเลยแหละ อาจจะเพราะเป็นรักแรกและอกหักครั้งแรกด้วยมั้ง ต่อมาเราอายุ18แล้วเราดันนไปมีความรู้สึกดีๆกับคนๆหนึ่งเข้าผ่านทางออนไลน์อีกแล้วเราคุยกับมาสักพัก เรารู้สึกมีความสุขมากๆๆ แต่แม่ก็รู้อีกเขาว่าเราเหมือนเดิม เราทนไม่ไหวเราจึง ตัดความสัมพันธ์นั้นอีก        ปัจจุบันเราอายุ19เรียนมหาลัยแล้ว และย้ายมาอยู่หอพัก เราก็มีแฟนผ่านทางออนไลน์อีก เราไม่เคยเจอกัน เขาเคยขอเจอแต่เรากลัวมากๆๆ กลัวจะเป็นตามคำที่แม่พูด กลัวว่าจะทำให้ทุกคนผิดหวัง แฟนเราเข้าใจและคุยกับเราผ่านทางออนไลน์เหมือนเดิม ตอนนี้ปิดเทอมแล้วเราต้องกลับบ้านเราตั้งใจจะบอกแม่เรื่องแฟน เพราะเราคิดว่าเราก็น่าจะโตพอที่จะมีใครสักคน แต่วันแรกที่เรากลับบ้านไปแม่ก็ไปคุยกับญาติๆ เรื่องเรียนเราต่างๆญาติๆก็ชมว่าเราเป้นเด็กดีเรียนก็เก่ง เขาก็ถามว่าเรามีแฟนยัง เราไม่กล้าตอบ แม่เราตอบไปว่าไม่มีหรอกเขาบอกว่าเราอยากโฟกัสการเรียนก่อน แฟนยังไม่ต้องมีก็ได้ พอเราได้ยินแบบนั้นเรารู้สึกอึดอัดมากๆและเราก็คิดอยากเลิกกับแฟนอีกแล้ว เราอึดอัดมากๆ เรารักแฟนมากๆเรารู้สึกมีความสุขและสบายใจมากๆที่ได้เล่าไดระบายได้คุยกับแฟนในทุกๆวัน แต่เราก็รักแม่มากๆเช่นกัน เราไม่อยากให้เขาผิดหวังในตัวเราเลย  เราควรทำไงดีคะแล้วเราผิดไหมที่อยากมีความรักในอายุเท่านี้ เราแค่ต้องการคนที่คอยรับฟังเราในตอนที่เราเครียด เราแค่อยากมีใครสักคนคอยปลอบเราในตอนที่เราเศร้า เราผิดไหมคะ แล้วเราควรทำไงต่อดี