อันที่จริงผมไม่ได้ชอบอ่านนิยายหรอกแต่ที่แต่งเพราะชอบสร้างเนื้อเรื่องอันเกิดมาจากว่าเราดูการ์ตูนมาเยอะแล้วมีบางฉากที่ไม่พอใจก็เลยอยากจะแต่งเองเพื่อระบายอารมณ์พวกนั้นกับรู้สึกว่าถ้าดูเยอะแบบนี้ทำไมไม่แต่งเองเลยล่ะ ทีแรกผมแต่งแล้วก็ลบไม่ก็ดองกับเปลี่ยนร่างไปเรื่อยโดยที่แต่งไม่เสร็จอย่างชื่อกระทู้นั่นแหละจนคิดว่ามันน่าจะเป็นอารมณ์ชั่วครั้งชั่วคราว เราคงไม่เหมาะกับสายนี้หรอกแต่พอมาคิดดูดีๆอีกครั้งก็ปรากฏว่าแล้วไง อารมณ์ชั่วครั้งชั่วคราวมันไม่ใช่สาเหตุเลยที่ทำให้เราและทุกคนไม่สามารถเป็นนักเขียนได้ เหมือนกับการวาดรูปวาดการ์ตูนนั่นแหละครับ ช่วงหนึ่งผมเคยคิดแบบเดียวกันแต่พอโตมาเรื่อยๆก็รู้เองตามเวลา ผมรู้แหละว่าอะไรคือสาเหตุ สาเหตุก็คือไม่ว่าจะร่างไหนมันก็ไม่ชอบหรือตอบสนองต่อใจผมเลยแม้แต่น้อย แต่งหลายร่างไปก็รู้สึกว่าแต่ละร่างมันไม่ถูกใจตัวเองเลย จนตอนนี้มีแค่เรื่องเดียวนั่นแหละที่แต่งอยู่แล้วก็เอาแต่เปลี่ยนๆจนไม่ได้แต่งเรื่องไหนไปแล้วมามากกว่าห้าปีตั้งแต่ผมยังมัธยมต้น เลยอยากขอเทคนิคกับวิธีที่จะแต่งให้ได้ร่างที่เราถูกใจน่ะครับ ขอบคุณมากๆครับ