ผมเห็นชางพุทธในไทย จะมีคนอยู่ 2 กลุ่ม ขัดกัน อยู่ทุกที่ แม้ในpantip เอง 
กลุ่มแรก คือ เชื่อสนิทในอาจารย์ตน มองคำสอนในพระไตรปิฏกเป็นเพียงเรื่องที่ถูกแก้ไข จะเชื่อในพระไตรปิฏกถ้าความเห็นอาจารย์ตน ตรงกัน 
กลุ่มสอง คือ เชื่อสนิทในพระไตรปิฏก มองว่าพระไตรปิฏกคือหลักที่บริษัททั้ง4ควรเชื่อและศึกษาเป็นหลัก พระสงฆ์มีหน้าที่คืการนำคำสอนในพระไตรปิฏกมาอธิบายและใช้เพื่อเป็นแบบอย่างเท่านั้น 
นิกายศาสนาพุทธหลักๆ นั้นมีอยู่ สองนิกายหลัก  คือ เถรวาท กับ อาจริยวาท สิ่งที่ต่างกันคือ การเชื่อตามคำสอนของใคร แบบแรก คือเชื่อในเถระวาทะ เถระในที่นี่คือพระเถระผู้ทำสังคยนา 500 รูป จากพระโอษฐ์แล้วมาลงในพระไตรปิฏก ส่วนแบบหลังคือเชื่อในคำสอนอาจารย์ตน เรียกว่า อาจริยวาท มีหลายหลายวิธีการ บางอย่างก็สาบสูญไปแล้ว
แต่เถรวาทยังคงอยู่แม้ผ่านไป 2500 ปี 
พอมาคิดแบบนี้ ในไทยเรานั้น จะเป็นเถรวาททั้งหมดก็ไม่ใช่ หลายวัดเป็นแบบผสม เรียกว่า เถรวาทได้ไม่เต็มปากนัก เพราะหลายสำนักลูกศิษย์นั่นถือในคำสอนของอาจารย์ตนมากกว่า พระไตรปิฏก มีคำสอนของตัวเองเกิดขึ้นมากมาย และลูกศิษย์ถึงขึ้นเถียงพระไตรปิฏกว่าไม่ควรศึกษาแล้ว แบบนี้ควรเรียก ว่าเป็น อาจริยวาทได้ไหมครับ 
และถ้าชาวพุทธเลิกเชื่อในพระไตรปิฏกแล้ว ศาสนาพุทธหลังจากนี้ จะสูญสลายไปไหมครับ
ทั้งนี้พระพุทธเจ้าท่านเอง เคยกล่าวไว้ในพระสูตรเรื่องการลงกัน ของคำสอนของพระสาวก ใน มหาปเทสสูตร 
เรื่องการในเทียบคำสอนของสาวก กับ กับในพระสูตรว่าลงกันไหม  ถ้าไม่ลงกัน แสดงว่าไม่ได้มาจากพระพุทธเจ้า 
อันนี้ก็เป็นเรื่องที่ชัดเจนในพระไตรปิฏก เรื่องการ แยกนิกาย ในบ้านเรา