สวัสดีค่ะ เรามีความรู้สึกแปลกๆที่เกี่ยวกับเรื่องไม่ดีของคนอื่นและตัวเรา มาตั้งแต่ช่วงเรียนมหาลัยค่ะ ตอนแรกที่เริ่มเป็นแค่เราเห็นหน้าคนๆนึ่ง ผ่านทางโซเชี่ยลก็จะมีความรู้สึกแปลกๆแว๊บเข้ามาว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับเค้า อีกไม่นานเกิน วัน สองวันหรืออาทิตย์ สัปดาห์ เดือน ก็จะขึ้นเทรนทวิตเลย มันเป็นแบบนี้อยู่บ่อยครั้งมากมายหลายคนแต่เราก็ไม่ได้เอะใจอะไร คิดว่าเดจาวูอะไรรึป่าว แต่สิ่งที่ทำให้เราเริ่มเอะใจมันเริ่มมาจาก ตอนนั้นที่เรากำลังจะก้าวขาเข้าไปจ่ายเงินซื้อของในร้านสะดวกซื้อ มันมีเสียงดังกึกดังมากๆเข้ามาในความรู้สึก จนเราหยุดชะงักไปเองอัตโนมัติ เหมือนกับจะวูบไปมันมีความรู้สึกเข้ามาว่ามีใครคนหนึ่งที่เราอยากเจอเค้ากำลังจะมาที่นี่ แล้วต่อจากนั้น 2 สัปดาห์เค้ามาที่นี่จริงๆ พอช่วงวัยทำงานเราก็มีความรู้สึกแปลกใหม่ที่เข้ามาจนทำให้เราเสียใจอยู่บ่อยครั้งนั่นก็คือ เราเห็นใบหน้าคนนั้นนี้แล้วเรารู้สึกว่าเค้ากำลังจะตายค่ะ แต่เฉพาะบางคนนะคะ ทำไมรอยยิ้มของพวกเค้าจะไม่อยู่บนโลกใบนี้แล้ว ตอนนั้นที่เรารู้สึกเกี่ยวกับคนกับช้างค่ะ แต่ทำไมเค้าถึงต้องไป แต่ไม่ถึงอาทิตย์น้องเค้าไปจริงๆ  แล้วช่วงกุมพาปีที่แล้วเราได้ดูซีรีส์เรื่องหนึ่งของเกาหลีแต่เราดูบ่อยแล้วนะเรื่องนี้ก็ไม่ได้รู้สึกแปลกอะไร จนครั้งล่าสุดที่ดูฉากตอนที่เพื่อนพระเอกตาย เราก็มีความรู้สึกแปลกเหมือนจะวูบแต่ตั้งสติได้ เรารู้สึกว่าคนที่จะตายไม่ใช่คนนี้แต่เป็นอีกคนนึ่ง เราปิดแอปที่ดูซีรีส์สมองเราสั่งการเข้าไปหารูปคนๆนั้น แล้วความรู้สึกมันใช่จริงๆจนเราไม่อยากจะเชื่อ มันเหมือนมีอะไรมากล่อมเราเหมือนจะวูบหลับไปให้ได้จริงนะๆ เราได้แต่ภาวนาว่าขอให้ไม่ใช่เค้า เค้ามีรอยยิ้มที่สดใสขนาดนี้ ทำไมเค้าต้องตาย เราหาสาเหตุไม่ได้เลย เราเสียใจอะ เราเสียใจร้องไห้เราออกจากความคิดนั้นไม่ได้แทบทั้งวัน พอตอนเย็นเพื่อนเราโทรมาเรามีความคิดที่จะบอกเพื่อนหรือคนอื่นแต่เราก็ไม่กล้าเรากลัวเค้าหาว่าเราบ้าคิดไปเอง คงไมมฝ่มีใครเชื่อ แต่พอวันที่สองถึงค่อยคิดเรื่องอื่นได้บ้าง ตอนเดือนมีนาช่วงปลายเดือนเราเกิดอุบัติเหตุซ้อนกันวันต่อวัน ตอนแรกก็รู้อยู่แล้วแหละแต่ก็ไม่คิดว่าจะขนาดนี้ วันแรกต้องเข้าโรงบาล แต่วันที่ 2 เราแค่มีความรู้สึกเข้ามาว่าไม่ใช่ โดนรถยนต์ชนละ สรุปชนจริงๆด้วยไอ้ อีกแล้วหรอเห้อ กรรมของเวรมาก ตอนแรกเจ็บแต่แบบตกใจมากกว่า เข่าทรุดเลย😑 พอเดือนเมษาเราก็ต้องมานั่งเสียใจ เราเสียใจมากจริงๆนะ ที่เรื่องที่เรารู้สึกมันดันเป็นความจริง เค้าไปแบบไม่รู้สาเหตุ ตอนที่เรากำลังทำงานเรารู้เรื่องของเค้าเราตกใจมากๆ
บางครั้งนะ เรานอนอยู่เราก็คิดถึงเรื่องเค้าแล้วก็ร้องร้องไห้อยู่บ่อยครั้ง แล้วก็ได้แต่คิดว่าถ้าตอนนั้นเราบอกไปเค้าจะยังอยู่ใช่มั้ย แต่ว่าขนาดของเราเรารู้อยู่แล้วเรายังทำอะไรไม่ได้เลย แล้วก็ต้องมานั่งจัดการความรู้สึกตัวเองทีหลังอีกเห้อ  กับบางคนที่เรารู้คิดว่าเค้าจากไปนานแล้วเค้าพึ่งไปก็มี ตอนถึงวันจะใกล้วันเกิดเรา เรากำลังจะทิ้งทิชชู่ใส่ถังขยะ เราก็หยุดชะงักความรู้สึกนั้นมันกลับมาอีกแล้ว เรารู้แล้วแหละว่าปีนี้คงไม่ได้จัด ต้องมีอะไรเกิดขึ้นอีกแน่ๆ จนวันเกิดเรารอทั้งวันก็คิดว่าคงไม่มีอะไรแล้วละ จน 5 โมงเย็น น้าโทรมาบอก แล้วมันก็จริงด้วยพ่อเราถูกรถชนก็ต้องรีบกลับไปหาพ่อ
บางครั้งที่เรารู้สึกจะรู้ว่าเป็นทางบกหรือทางน้ำเลยแต่ปีนี้ยังไม่เป็นน่าจะหายแล้วมั้งคะ
ที่เราพิมพ์มาทั้งหมดเป็นเรื่องจริงนะเราไม่ได้โกหกเลยเราคิดว่าเราไม่ได้เป็นแบบนี้คนเดียวหรอก เราแค่อยากระบายความเสียใจค่ะ