ไม่ได้ติดตามละครโทรทัศน์มานานพอควร (ไปสิงอยู่กับซีรีส์เกาหลี 555) เราตามเรื่องนี้ตั้งแต่ต้นจนจบ ประทับใจมาก ๆ เลยมาตั้งกระทู้อวยยศหน่อย 555

สองทระนงเป็นละครน้ำเน่าที่มีชั้นเชิงมากนะ น้ำเน่าแบบไม่จืดชืด ชิงไหวชิงพริบดีมาก บทสนุก ระหว่างตอนมีลูกล่อลูกชน มีการย้อนเล่าถึงที่มาที่ไป ซึ่งบทแบบนี้ทำให้เราไม่กล้าลุกไปไหนเลย กลัวพลาด 555 

เราให้เรื่องนี้เป็นละครที่สอนให้ "สู้" เรื่องนึงเลยนะ ดูเรื่องนี้แล้วไม่อยากยอมแพ้อะไรง่าย ๆ ตัวละครก็มีมิติดี มีพัฒนาการ เอาง่าย ๆ ตัวละครฝั่งคนดีอย่างพลอยเอง ตอนแรกก็มีอิจฉาพี่สาว จนเผอเรอยุยงแม่ไปหาแม่สื่อ แต่ก็สำนึกได้ เล้ง คือตัวแทนของคนที่อดกลั้นและสู้ในจังหวะที่เหมาะสม แม้บางครั้งจะดีเกินจนบทจางไปบ้าง แต่เล้งทำให้เราคิดได้ว่า บางครั้งใจเย็นไว้ก่อนก็ไม่เสียหาย ส่วนไซคือตัวแทนของคนที่รักในศักดิ์ศรีตัวเอง แม้จะใจร้อน แต่ก็ใจร้อนกับคนที่ทำร้ายตัวเองก่อน เล้งกับไซคือสองทระนงที่เราเลือกหยิบข้อดีมาปฏิบัติตามได้เลย พลอยเองแรก ๆ ก็เหมือนจะนุ่มนิ่ม แต่ก็ฮึดสู้เอาเรื่องเหมือนกัน

ทุกตัวละครเล่นได้ดีหมดทุกคนเลย ตั่วเฮียเองพื้นฐานก็ไม่ใช่คนเลว ซีนลูกเดินมาจับมือแล้วเรียก "อาแปะ" คือจุกแทน เอาเป็นว่าเรื่องราวในเรื่องนี้ทำให้เห็นว่า สู้ไว้ก่อน อย่าเพิ่งหมดหวัง เพราะหนทางข้างหน้ายังมีคนรอโอบกอดเราอยู่ เหมือนเล้งกับไซ ที่ชีวิตได้ดีเพราะมีกัลยาณมิตรรอบกาย

ขอบคุณผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับละครเรื่องนี้ทุกคนนะครับ นักแสดงที่เล่นได้ดีทุกตัวละคร เราจะรอชมละครน้ำดีแบบนี้ต่อไป เป็นกำลังใจให้ทุกท่านสร้างสรรค์งานดี ๆ ต่อไปนะครับ
ดูจบแล้ว ขอยกประโยคหนึ่งให้กับละครเรื่องนี้เลยครับ

"สองทระนง ที่ไม่เป็นสองรองใคร"