เรื่องของเรื่องก็คือหลานสะใภ้กับครอบครัวเขาพึ่งไปเที่ยว จ.เลย กันมา แล้วก็ไปถวายต้นผึ้งมาด้วย เห็นว่าเขาอธิษฐานขออะไรไว้ ตรงนี้เขาไม่ได้บอกคุณแม่ แต่ผลสุดท้ายคือได้ตามที่ขอ ก็เลยต้องไปถวายต้นผึ้งตามที่ได้เอ่ยปากไว้ ก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไรนะคะ จนกระทั่งวันที่คุณแม่บอกว่าจะไปเที่ยวภูผาม่านกับสามีและลูกๆ หลานสะใภ้ก็มาขอไปด้วย ถือโอกาสพาครอบครัวไปพร้อมกันทั้งหมด คุณแม่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมจะไปอีก ในเมื่อพึ่งไปเมื่อไม่กี่วันมานี้เอง 

หลานสะไภ้เขาเลยเล่าให้ฟังว่า วันที่เขาถวายต้นผึ้งแล้วกลับมาบ้าน คืนนั้นเขาฝันเห็นบางสิ่งที่ตัวเขาเห็นไม่ชัดว่ามีลักษณะเป็นอย่างไร แต่รู้สึกได้ถึงพลังแห่งบารมีมาก มาถามเขาในฝันว่าทำไมถึงเดินไม่ครบจำนวนรอบ เท่านั้นเอง หลานสะใภ้ถึงกับตกใจตื่น นึกขึ้นได้ว่าตัวเองไปถวายต้นผึ้งแล้วเดินเวียนไม่ครบ เลยรู้สึกไม่สบายใจ อยากจะไปถวายใหม่อีกครั้ง..

คุณแม่ก็เลยติดต่อพ่อแสนคำบุญยอให้หลานสะใภ้ บอกว่าสั่งจองไปก่อนเพราะเรามีเวลาจำกัด เผื่อไปหาต้นผึ้งเอาหน้างานแล้วไม่มีของจะวุ่นวาย โชคดีที่พ่อแสนท่านยังใช้เบอร์เดิม โทรแปบเดียวก็ได้พูดคุยกัน สั่งทำไป 9 ต้นเท่ากับครั้งแรกที่หลานสะใภ้ไปถวายไว้ ไม่น่าเชื่อว่าพ่อแสนจำคุณแม่ได้ด้วย เลยได้ถามไถ่กันพอเป็นพิธีค่ะ อ้ออ.. ไปพระธาตุรอบนี้ คุณแม่ได้นามบัตรใหม่ของพ่อแสนมาด้วย แต่ไม่ได้เจอตัว เห็นว่าท่านติดภารกิจนอกสถานที่ มีคนอื่นมาส่งต้นผึ้งแล้วช่วยดูแลแทน ซึ่งก็ยังคงบริการได้น่าประทับใจเหมือนเดิมค่ะ ขนาดหลานสะใภ้ยังชมว่าต้นผึ้งสวยมาก

คุณแม่เลยเอานามบัตรใหม่มาฝากนะคะ เห็นว่ามีไลน์แล้วด้วย คราวนี้ติดต่อสะดวกกว่าเดิมเยอะเลย

คุณแม่ก็แอดไลน์ไว้แล้ว กะว่าจะคอยถามเรื่องงานบุญใหญ่ที่เขาว่าจะมีการล้างพระธาตุกัน ไม่รู้ว่าช่วงไหน คุณแม่อยากจะพาครอบครัวมาสักหน่อยค่ะ

บรรยากาศวันที่ไป คนค่อนข้างเยอะเลยค่ะ ดูจากต้นผึ้งที่วางเรียงรายอยู่เกือบเต็มพื้นที่ ทั้งโซนทางเดินและศาลาด้านข้าง คุณแม่พึ่งเคยเห็นต้นผึ้งมากขนาดนี้ แล้วก็สังเกตเห็นว่าแต่ละเจ้าเขามีสไตล์การทำต้นผึ้งไม่เหมือนกันจริงๆ โครงหลักคล้ายคลึงกัน แต่รายละเอียดต่างกันเลย ทั้งลักษณะของดอกผึ้งและดอกไม้ที่นำมาประดับ บางต้นก็ใช้ใบไม้เสียบยอด แต่ที่คุณแม่สั่งทำจะเป็นช่อดอกไม้แน่นๆ เป็นดอกดาวเรืองดอกใหญ่อย่างที่เห็นนี้เลยค่ะ ชอบมาก

เวลาถวายก็นั่งกันตรงนี้ มุมเดิม ใครเป็นผู้ชายก็เข้าไปนั่งด้านในกับพ่อแสนได้ค่ะ รอบนี้ก็มีสามีของคุณแม่แบกต้นผึ้งเข้าไป แล้วก็นั่งทำพิธีด้านในด้วย ส่วนที่เหลือก็อยู่ด้านนอกกันหมดค่ะ

เสร็จพิธีคุณแม่ก็เก็บภาพบรรยากาศอีกเล็กน้อยก่อนออกเดินทางค่ะ หลานสะใภ้ก็สบายใจละ เราไปเที่ยวกันต่อตามแผนที่วางเอาไว้

ทีนี้เรื่องก็ยังไม่จบ เพราะระหว่างที่เราทานอาหารกลางวันกันอยู่ที่ร้านริมน้ำแถวเชียงคาน ก็มีเด็กน้อยมาขายล็อตเตอรี่ให้หลานสะใภ้ ซึ่งเจ้าตัวไม่ได้สนใจทางนี้เลย แต่คุณแม่บอกว่าช่วยน้องเขาสักหน่อยก็ได้ ไหนๆ ก็ไปไหว้พระกันมาแล้ว เลยอุดหนุนไปชุดหนึ่ง 

ใช่แล้ว... หลานสะใภ้ถูกรางวัลค่ะ รับทรัพย์ก้อนใหญ่ไปหลายหมื่นเลยย ซึ่งด้วยความเชื่อส่วนบุคคล พวกเราก็เลยเห็นตรงกันว่าคงเพราะความตั้งใจที่เรามาทำบุญทำกุศลกัน เงินส่วนนี้เลยแบ่งไปต่อยอดบุญที่วัด กับมูลนิธิสัตว์พิการค่ะ เพราะหลานสะใภ้เขารักสัตว์มาก

สำหรับคุณแม่ นี่เป็นเรื่องราวดีๆ รับปีใหม่ไทย อิ่มใจมากเลยค่ะ ก็ขอให้ทุกคนมีความสุขเช่นเดียวกับคุณแม่นะคะ

และจากเหตุการณ์นี้ คุณแม่ก็เลยศรัทธาองค์พระธาตุมากขึ้นไปอีก ยังไงก็คงต้องหาโอกาสมาสักการะและถวายต้นผึ้งทุกปีแน่นอน

สุดท้ายคุณแม่ขอโทษด้วยที่มีภาพสวยๆ มาฝากน้อยมากเลย อย่างที่บอกว่าเวลาจำกัดจริงๆ ขอติดไว้คราวหน้านะคะ