สวัสดีค่ะ อยากสอบถามพี่ๆ ทุกคนค่ะ ว่าหนูใจแคบจริงๆหรอ คือที่บ้านหนู เวลาเขาไปเที่ยวกับญาติๆ เกือบๆ 20 คน แม่หนูจะเป็นคนจ่ายให้ตลอดทั้งๆที่ หลานๆแม่ก็มีงานการทำแล้ว คือแม่หนูจ่ายให้ตลอดตั้งแต่หนูอยู่ป.1ยันปี 3 หลานๆแม่แต่ละคนอายุก็ 30+แล้ว  ยกตัวอย่างจากเหตุการณ์จริง แหลนหนูอายุประมาณ 17 แหลน (ก็คือลูกของหลานแม่) ร้องอยากกินนั่นกินนี่ แม่ของแหลน ก็จะบอกให้แม่หนูจ่ายให้ย้ำว่าทุกครั้งตลอดๆๆ
เวลาไปไหนมาไหน แม่ของแหลนเองก็ไม่เคยจะออกให้ลูกตัวเองสักครั้ง โดยนิสัยเขาเองโกงเงิน เอาเปรียบคนอื่น เหลี่ยม เม็ดทุกดอก เวลาเขาทำอะไร ไปเที่ยว เวลากินไม่เคยคิดจะออกอะไรช่วยหรือควักเงินอะไรเลย  เวลาไปเที่ยวคาที่พัก ค่ากิน มื้อเกือบ 7,000 ก็ให้แม่เราจ่าย ซึ่งแม่เราเองก็ไม่ได้มีเงินขนาดนั้น ทุกวันนี้ใช้อยู่ใช้กินก็มาจากบัตรเครดิตทั้งนั้น. พอหนูไปบอกแม่ว่า อย่าให้อะไรเขาเยอะเลยเขาเองก็ไม่เคยให้เรา ทำไมแม่ต้องไปเลี้ยงเขาขนาดนั้น แม่ต้องไปเอาเงินที่มันจะต้องเป็นหนี้มาเลี้ยง แล้วตัวเองต้องมานั่งทำงานหลังแข็งเพื่อใช้หนี้อีก แม่ก็ว่าเราว่าเราใจแคบมาก ทำไมใจแคบแบบนี้ นานๆแม่ให้เขาที ทำบุญ หนูเลยงงให้แต่เขาเราต้องมาคอยทำงานใช้หนี้ที่ตัวเองใจใหญ่ แล้วไปเที่ยวหรือกินแต่ละครั้งตั้งแต่เราจำความได้ยันตอนนี้ 22 ปี แม่เลี้ยงมาตลอด ไม่เคยจะมีมือไหนยื่นเข้ามาช่วยกันสักคน  พี่ๆมีความเห็นว่ายังไงคะ หนูใจแคบขนาดนั้นเลยหรอที่ไม่อยากให้เขามองแม่เราเป็นตู้กดเงินเดินได้  คือหนูใจแคบจริงๆหรอคะ หนูเสียใจกับคำๆนั้นอะค่ะ