เรื่องมีอยู่ว่า ตัวเราเองรู้สึกปวดท้อง เหมือนปวดท้องเมนส์เเต่อาการปวดนี้ทั้งกินยาก็เเล้วนอนพักก็เเล้วยังไมบรรเทา..จึงไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจว่าเราเป็นอะไร สรุปเราเป็นไส้ติ่งอักเสบ ที่พีคที่สุด หมอคุยกับคนเข็น เเล้วบอกเราว่าให้ไปเปลี่ยนชุด เป็นชุดผู้ช่วยเเล้วเข็นเราไปห้องผ่าตัดเลย..ตอนนั้นคือเเบบ..ห๊ะ!! ผ่าเลยหรอ ไม่รออะไรหน่อยหรอ พอไปถึงห้องผ่าตัดอันดับเเรกที่ได้ยินคือเสียงเพลงของพยาบาลที่เปิด..คือจะชิลไปไหน ทีนี้พอเราขึ้นเตียงพยาบาลก็ถามเคยดมยาสลบมั้ย เราบอกไม่เคย พยาบาลก็ไม่ได้ว่าไรต่อ เรานอนบนเตียงผ่าตัด พยาบาลจับเรากางเเขน เเบบเหมือนพระเยซูอะผูกผ้ายึดไว้ตอนนั้นคือเริ่มกลัวนิดๆละชีพจรเราก็เต้นเเรงจนหมอถาม..ตื่นเต้นหรอ555...ทีนี้เขาก็ให้เราดมออกซิเจน เเล้วก็เหมือนจะฉีดยาชาหรือเปล่าไม่เเน่ใจเเต่ที่เเน่ๆรู้สึกเเสบชาทั้งตัวเเบบมากๆเเล้วเราก็ดมไปเรื่อยจนหมดสติไป รู้ตัวอีกทีก็พยาบาลปลุกให้ตื่น รู้สึกตอนนั้นร้องให้ด้วยไม่รู้เพราะอะไรน่าจะเมายาสลบ มีคนเข๋นพาเข็นไปห้องนอนผู้ป่วยรวมตอนยกขึ้นกับลงเจ็บเเบบเจ็บเหี้/ยๆอ่ะ ร้องไห้ด้วยละพอยิ่งคอเเห้งเเล้วมันไอคือเเบบทรมารมากเจ็บเเผลมากช่วง1-2วันเเรกหลังๆไม่ค่อย3-4วันกลับบ้านมานอนรักษาตัวได่ประมาณเกือบอาทิตย์ พอถึงวันถอดเเม็กออกคือ พยาบาลถอดให้เบานะเเต่เเอบหนีบเนื้อมันเลยเจ็บ5555 จากนั้นก็เป๋นเเผลเป็นมาตลอด566766555