มันมีรายละเอียดมากมายที่ผมจะมาเล่าตั้งเเต่ผมเด็กคุณผมได้เล่าให้ฟังเกี่ยวกับคุณทวดของผมที่ท่านไ
ได้บวชตั้งเเต่ยังเด็กคุณของผมได้เล่าว่า--เมื่อสมัยก่อนจะมีอำเภอทุ่งเสลี่ยมสุโขทัย-คนส่วนมากจะอพยพมาจากอเภอเถินลำปาง รวมทั้งตะกูลผมด้วย
คุณทวดท่านชื่อ(ครูบาอิน)สมัยนั้นย่าของผมยังไม่เกิด พอเวลาล่วงเลยผ่านไป คุณทวดได้เป็นพระเเล้ว เเล้วคุณย่าของผมก็ยังเด็ก ท่านเป็นคนใจดีชอบให้ขนมเด็กฯนิสัยท่านชอบขี่ม้า ชอบกินเเกง พอถึงเวลาช่วงหนึ่งท่านได้เจอโจรใจบาปเข้าวัดมาขโมยของท่านรู้สึกตัวเเล้วเห็นว่าเป็นโจรท่านจึงขี่ม้าไลโจร__ก็ไล่กันจนนานพวกโจรก็รู้สึกว่าท่านทวดเเข็งเเกร่งมาก ยิงปืนใส่โดนเเต่ไม่เป็นอะไร
พวกโจรจึงยอมเเพ้เเล้วขอขมาคุณทวดท่านจึงให้อภัย เเต่มีคนหนึ่งที่มาขออยู่กับท่านเป็นคาราวาส
ท่านจึงรับมา เขาชื่ออ้าย(ไป๋)อ้ายไป๋ก็ซื้อสัตย์ต่อท่านมาก เขาจึงขอเรียนฝึกวิชากับคุณทวดจนเเข็งเเกร่ง พอผ่านมาหลายปีโจรกลุ่มเดิมได้กลับมาจะขโมยวัดอีกครั้งอ้ายไป๋จึงเข้าไปเคลียร์เเต่ดูเหมือนว่าพวกโจรคิดจะปล้นวัดพวกมันไม่เห็นอ้ายไป๋เป็นเพื่อนอีกเเล้วอ้ายไป๋จึงโกรธจนได้สู้กับพวกมันดูเหมือนว่าเขาจะเสียเปรียบสู้ไม่ได้เเต่ใจเขานึกได้ว่าเขามีวิชาจึงใช้ต่อสู้กับพวกโจร เเต่พวกโจรก็มีเหมือนกันสถ้กันได้สูสี ท่านพลาดโดนพวกโจรยิงใส่หัวใจ
จากนั้นท่านได้พูดว่าข้าบริสุทธิ์ข้าจะไม่ยอมให้พวกเข้าทำสิ่งไม่ดี จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นปล่อยวิชาทั้งหมดใส่พวกโจรจนตายหมดอ้ายไป๋กำลังจะตายเขาได้อำลาครูบา เเละเดินไปที่เเม่น้ำเเล้วลงไปหายสิ้นดับสลาย ครูบาจึงสั่งให้ชาวบ้านจัดงานศพ อำลา
ผ่านมาหลายปีครูบาได้เเก่ชราเเล้วดับไป
จากผ่านมา40ปีผมได้เกิดขึ้นตอนเด็กผมชอบฝันเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างเเต่ผมไม่เข้าใจจนถึงผมอายุครบ13ปีผมเริ่มประติดประต่อเรื่องราวจนรู้เเล้วเข้าใจ ผมจึงเลยได้ไปกราบไหว้ท่าน เเละผมก็ได้สินเสียงมากจากรูปปั้นครูบา ว่าเองคือลูกหลานข้าเองจะทำผิดเช่นใดข้าก็ให้อภัยเพราะมันคือเวรกรรมของเจ้า
เรื่องนี้บางส่วนผมได้เเต่งขึ้นมาให้ดูน่าฟัง
ถึงทุกวันนี้ผมจะไม่ดียังไงเเต่ผมก็ไม่เคยลืม
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ 
เรื่องราว(ไป๋)
ได้บวชตั้งเเต่ยังเด็กคุณของผมได้เล่าว่า--เมื่อสมัยก่อนจะมีอำเภอทุ่งเสลี่ยมสุโขทัย-คนส่วนมากจะอพยพมาจากอเภอเถินลำปาง รวมทั้งตะกูลผมด้วย
คุณทวดท่านชื่อ(ครูบาอิน)สมัยนั้นย่าของผมยังไม่เกิด พอเวลาล่วงเลยผ่านไป คุณทวดได้เป็นพระเเล้ว เเล้วคุณย่าของผมก็ยังเด็ก ท่านเป็นคนใจดีชอบให้ขนมเด็กฯนิสัยท่านชอบขี่ม้า ชอบกินเเกง พอถึงเวลาช่วงหนึ่งท่านได้เจอโจรใจบาปเข้าวัดมาขโมยของท่านรู้สึกตัวเเล้วเห็นว่าเป็นโจรท่านจึงขี่ม้าไลโจร__ก็ไล่กันจนนานพวกโจรก็รู้สึกว่าท่านทวดเเข็งเเกร่งมาก ยิงปืนใส่โดนเเต่ไม่เป็นอะไร
พวกโจรจึงยอมเเพ้เเล้วขอขมาคุณทวดท่านจึงให้อภัย เเต่มีคนหนึ่งที่มาขออยู่กับท่านเป็นคาราวาส
ท่านจึงรับมา เขาชื่ออ้าย(ไป๋)อ้ายไป๋ก็ซื้อสัตย์ต่อท่านมาก เขาจึงขอเรียนฝึกวิชากับคุณทวดจนเเข็งเเกร่ง พอผ่านมาหลายปีโจรกลุ่มเดิมได้กลับมาจะขโมยวัดอีกครั้งอ้ายไป๋จึงเข้าไปเคลียร์เเต่ดูเหมือนว่าพวกโจรคิดจะปล้นวัดพวกมันไม่เห็นอ้ายไป๋เป็นเพื่อนอีกเเล้วอ้ายไป๋จึงโกรธจนได้สู้กับพวกมันดูเหมือนว่าเขาจะเสียเปรียบสู้ไม่ได้เเต่ใจเขานึกได้ว่าเขามีวิชาจึงใช้ต่อสู้กับพวกโจร เเต่พวกโจรก็มีเหมือนกันสถ้กันได้สูสี ท่านพลาดโดนพวกโจรยิงใส่หัวใจ
จากนั้นท่านได้พูดว่าข้าบริสุทธิ์ข้าจะไม่ยอมให้พวกเข้าทำสิ่งไม่ดี จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นปล่อยวิชาทั้งหมดใส่พวกโจรจนตายหมดอ้ายไป๋กำลังจะตายเขาได้อำลาครูบา เเละเดินไปที่เเม่น้ำเเล้วลงไปหายสิ้นดับสลาย ครูบาจึงสั่งให้ชาวบ้านจัดงานศพ อำลา
ผ่านมาหลายปีครูบาได้เเก่ชราเเล้วดับไป
จากผ่านมา40ปีผมได้เกิดขึ้นตอนเด็กผมชอบฝันเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างเเต่ผมไม่เข้าใจจนถึงผมอายุครบ13ปีผมเริ่มประติดประต่อเรื่องราวจนรู้เเล้วเข้าใจ ผมจึงเลยได้ไปกราบไหว้ท่าน เเละผมก็ได้สินเสียงมากจากรูปปั้นครูบา ว่าเองคือลูกหลานข้าเองจะทำผิดเช่นใดข้าก็ให้อภัยเพราะมันคือเวรกรรมของเจ้า
เรื่องนี้บางส่วนผมได้เเต่งขึ้นมาให้ดูน่าฟัง
ถึงทุกวันนี้ผมจะไม่ดียังไงเเต่ผมก็ไม่เคยลืม
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้