สวัสดีค่ะ เราอายุ 15 ขอย้อนกลับไปเมื่อปีที่เเล้วต้นต้นปี พ่อเรามีชู้ค่ะ พ่อไม่รู้นะคะว่าเรารู้ เเล้วพ่อกลับบ้านดึกหรือเช้าเกือบทุกวันเลยค่ะ บ้านไม่กลับ ไปเปิดห้องนอน , พาชู้ไปล่องเรือ ซื้อของขวัญ , channel ให้ ให้ขับรถ พาไปเที่ยว เราไม่รู้เเน่นอนค่ะว่ามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันถึงขั้นไหน เเต่เวลาพ่ออยู่บ้าน ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ เเต่เเม่รู้ทุกอย่างค่ะ เคยคุยกับพ่อเเล้ว เเต่พ่อก็บอกยังรักทุกคนเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนเเปลง ตอนนี้เรื่องมันก็เหมือนจะดีขึ้นเเล้วนะคะ เหมือนว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นสักพัก พอมาช่วงปีนี้ พ่อเเม่เค้าคุยเรื่องหย่ากันอีกเเล้วค่ะ เเต่ก็ไม่หย่าสักที เราสงสารเเม่มาก ทีต้องอยู่กับพ่อที่ปากบอกว่ารัก เเต่การกระทำมันไม่ใช่เลยค่ะ เราเป็นคนที่สนิทกับเเม่มาก เราดูออกทุกอย่างว่าตอนไหนเเม่กำลังร้องไห้ หรือรู้สึกไม่ดี เเต่เราไม่พูดออกไปค่ะ เราอยากปลอบเเม่ ถามเเม่ว่าเเม่เป็นอะไรมั้ย เเต่เราก็กลัวตัวเองกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เลยไม่กล้าพูด เเต่เเม่เคยมาคุยกับเราเรื่องนี้เเล้วครั้งนึงว่าถ้าหย่า เราจะโอเคมั้ย คือส่วนตัว เราไม่ค่อยสนิทกับพ่อค่ะ ถึงหย่าเราก็คงไม่รู้สึกอะไรมาก อยากให้เเม่หลุดพ้นพ่อค่ะ เพราะพ่อเอาเเต่กินเหล้า เที่ยวกลางคืน บ้านไม่กลับ คนที่ไปรับไปส่งเราคือเเม่ ทำกับข้าว หาข้าว ทำงานบ้าน ดูเเลเราตอนป่วยคือเเม่หมดเลย ถ้าไม่รวมเรื่องหาเงิน เพราะเเม่เราไม่ได้มีรายได้ค่ะ ขอคำปรึกษาหน่อยได้มั้ยคะ ว่าควรทำยังไง เวลาเราเห็นครอบครัวเพื่อน ใจนึงก็เเอบอิจฉานะคะ ที่เค้ามีครอบครัวที่ดี รักกัน ไปไหนมาไหนพร้อมหน้าพร้อมหน้าพร้อมตา ต่างจากครอบครัวเรา ตอนนี้เเม่เราเเทบจะเป็นเเม่เลี้ยงเดี่ยวเเล้ว ทุกคนว่าเราควรทำไงดีคะ มีความคิดเห็นยังไงกับเรื่องนี้บ้าง