คนเรานี้คิดให้ดีก็น่าขำ

อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ

.

รู้สึกพิศวงเรื่องความทรงจำของมนุษยชาติ

บางสิ่งมีความสำคัญที่ควรจำ(การบ้าน ข้อสอบ มีนัด ซื้อของ ฯลฯ)เรากลับลืมไปเสียเฉยๆ กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็สายเสียแล้ว ส่วนเรื่องที่ควรลืม(บาดแผล ปมด้อย ความเจ็บปวด ฯลฯ) เรากลับจำได้จำดี ชีวิตนี้คงยากจะลืม ทั้งที่มันเป็นเรื่องไร้สาระ ไม่มีค่าควรแก่การจดจำแท้ๆ

สรุปมันเกิดอะไรขึ้นกับระบบความจำของมนุษย์ ทำไมเราถึงลืมในสิ่งที่ควรจำ และจำในสิ่งที่ควรลืม