สวัสดีค่ะพี่ๆ หนูชื่อเนยอายุ11จะ12เเล้วค่ะ พี่ๆคิดว่าหนูเป็นอะไรหรอคะคือ หนูเป็นคนที่เวลาอยู่กับคนที่ไม่สนิทหรือคนที่ไม่รู้จักจะเงียบไม่ค่อยพูดเพราะกลัวมากๆเเต่พออยู่กับคนที่สนิทมากๆหนูจะพูดมากพูดเยอะค่ะ เเถมเวลาอยู่กับคนที่ไม่รู้จักหนูจะรู้สึกอึดอัดใจมากเลยค่ะ อันนี้หนูก็ไม่เข้าใจเหมือนกันค่ะว่าหนูเป็นอะไร สิ่งที่หนูจะเล่ามันจะปนกันนะค่ะ(บอกไว้ก่อน) เรื่องที่1คือ ตอนนั้นหนูอยู่ป.5วันนั้นเเป็นวันที่26เเละเป็นวันภาษาไทยเเห่งชาติ(จริงๆมัน29เเต่มันติเสาร์อาทิตย์เขาเลยจัดก่อน) โรงเรียนของหนูเขาเลยจัดกิจกรรมวันภาษาไทย หนูได้เป็นผู้ช่วยคุณครูกับเพื่อนๆของหนูอีก5-6คนค่ะ ตอนเช้าของวันนั้นก็ปกติดีค่ะหนูก็นั่งอยู่ที่เเถวเพื่อรอคุณครูเรียกไปที่หลังเวที เเล้วด้วยความที่หนูเป็นคนอ้วนเวลานั่งนานๆขามันจะชาเเล้วพอคุณครูเรียกหนูก็ไปเเต่หนูยังขาชาอยู่ค่ะ หนูเลยวิ่งเเบบเพื่อนๆไม่ได้เเต่หนูเดินเเบบเซไปเซมาเเละก็กะเผลกๆเเล้วคราวนี้น้องป.4กลุ่มหนึ่งน้องเขาหัวเราะเยะเย้ยหนูเเละก็มีครูผู้ชายตะโกนตามหลังหนูว่า "เร็วๆดิ!" เเต่หนูก็ทำอะไรไม่ได้เลยค่ะทำได้เเต่เดินกะเผลกต่อไปเเละไปนั่งรอที่หลังเวทีเเล้วนั่งซึมจะร้องไห้เเต่ก็พยายามจะไม่ร้องเเต่ก็มีน้ำตาไหลออกมา จนเพื่อนถามว่า "เนยเป็นอะไรมั้ย" เเต่หนูก็ได้เเต่บอกเพื่อนไปว่า "เราไม่ได้เป็นอะไร" เเละหนูก็ขอตัดมาตอนเลิกเรียนนะค่ะหนูอยากฉีกหน้าตัวเองมากเลยค่ะเพราะหนูรู้สึกอายเเละเสียความรู้สึกมากเเถมทั้งวันหนูก็ไม่ลืมเรื่องนี้คิดเเล้วก็จะร้องไห้ เรื่องที่2 วันนั้นเป็นวันศุกร์วันนี้เเละเป็นวันที่มีวิชานาฏศิลป์ ตอนเช้าก็ปกติเหมือนเดิมค่ะแต่พอถึงคาบนาฏศิลป์ปุป คุณครูให้เเต่ละเเถวรำเเละก็จะอัดวิดิโอค่ะ เเละเมื่อสัปดาห์ที่แล้วหนูไม่ได้มาโรงเรียนหนูเลยไม่รู้ท่ารำหนูเลยดูจากเพื่อนข้างๆ เเล้วพอรำเสร็จทุกคนคุณครูก็จะเปิดวิดิโอที่คุณครูอัดไว้ก่อนหน้านี้บนทีวีเเล้วหนูก็ดูเพื่อนๆรำกันเเละก็ถึงคิววิดิโอของเเถวหนูเเล้วพอคุณครูเปิดคลิปน้องป.4กลุ่มเดิมที่หัวเราะหนูก็เดินผ่านมาหน้าห้องนาฏศิลป์เเละประตูห้องนาฐศิลป์มันเป็นกระจกเเล้วทีวีมันดันอยู่ใกล้ประตูเเล้วน้องป.4กลุ่มนั้นก็ยืนอยู่หน้าห้องเพื่อดูเเล้วน้องก็หัวเราะหนูเเล้วน้องคนหนึ่งในกลุ่มก็พูดว่า "โครตตลกเลยหว่ะ555" เเละคำนั้นมันทำให้หนูรู้สึกเฟลมากเลยค่ะหนูเสียใจมากที่น้องพูดเเบบนั้นเเละหนูใช่ค่ะมันอาจจะดูตลกเเต่หนูไม่ตลกด้วยเเละจากนั้นมันทำให้หนูกลัวการรำเเละการเต้นไปเลยค่ะ หนูไม่ต้องการอะไรจากน้องเขามากหรอกค่ะแต่หนูต้องการคำขอโทษจากปากน้องเขาเเละน้องเขารู้สึกผิดจริงๆ
เเละหนูขอนอกเรื่องก่อนนะคะคือตอนหนูไปเข้าค่ายเพื่อนๆของหนูได้เพื่อนใหม่หมดเลยเเต่หนูกลับไม่ได้เลยสักคนเพราะหนูไม่กล้าคุยกับใครเลยขนาดตอนกินข้าวยังไม่กล้ามองหน้าใครเลยคะ มีวิธีเเก้ไหมคะ นอกเรื่อง2: คือหนูผิดมั้ยคะที่หนูไม่ชอบวันเกิดเพื่อนเพราะว่าหนูให้เพื่อนคนหนึ่งยืมตัง20บาท หนูขอให้นามสมมุติเพื่อนคนนี้ว่า (ว.) เพราะเพื่อนคนนี้มีพยัญชนะตัวแรกเป็น(ว.) เเล้ว ว. เขาไม่คืนตังหนูหลายวันมาก เเล้วหลายวันต่อมาเป็นวันเกิดของ เพื่อน (น.) เเล้ว ว. เขาไปซื้อเค้กราคาประมาณ 100-300 บาทได้ เเละก็เอามาเซอร์ไพรส์เพื่อน น. ที่โรงเรียน คือตอนเเรกหนูก็ไม่ได้อะไรหรอกค่ะ เเต่หนูเสียความรู้สึกตรงทำไมซื้อเค้กให้เพื่อนได้เเต่ทำไมเงิน20บาทคืนเราไม่ได้ คือพี่ๆอาจจะคิดว่า20บาทมันน้อยนะคะ เเต่หนูเอาเงินไปโรงเรียนเเค่50บาทเเละเงิน20บาทสำหรับหนูเเล้วซื้อขนมได้ตั้ง4ห่อ เเละจากนั้นมาหนูก็ไม่ชอบวันเกิดเพื่อนเท่าไรเพราะเหตุการณ์นี้เเถมก็มีเเต่เพื่อนๆของหนูก็จำวันเกิดหนูไม่ได้ทำเหมือนหนูไม่เคยมีวันเกิด หรือเป็นเพราะหนูขี้อิจฉาคะ....
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ใส่โค้ด