กระทู้นี้สามารถออกความคิดเห็นได้นะคะ + หนูอยากระบายความคิดความในใจหนูด้วย

บ้านญาติก็เหมือนบ้านพ่อนั้นแหละค่ะที่ต่างจังหวัด แต่ว่าคนจะอยู่เยอะมากๆ ทุกคนข้างบ้านก็เหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันสามารถเข้าออกบ้านได้ตลอดคือจะมีคนเข้าออกตลอดเวลาเลยค่ะ หนูเหตุจำเป็นจะต้องไปเพราะว่าตอนนี้หนูจะขึ้นมหาลัย แต่ยังขับรถมอไซค์ไม่เป็น พ่อเลยบอกว่าไปอยู่กับพ่อที่นู้นจะหัดให้ แล้วก็จะพาไปทำใบขับขี่ด้วย หนูก็เข้าใจนะคะว่าท่านเป็นห่วง อยากทำให้เราเอาตัวรอดได้ในมหาลัยและมันก็เป็นผลดีต่อตัวหนูด้วยค่ะ แต่หนูก็อดเครียด อดคิดมากไม่ได้เลยค่ะ ยิ่งช่วงนี้เป็นช่วงเทศกาลคนก็จะเยอะเป็นพิเศษที่หนูเครียดแบบนี้เป็นเพราะหนูเป็นคนพูดไม่เก่ง พูดน้อย โลกส่วนตัวสูงพอสมควร คิดมากคิดเยอะ หนูเข้ากับญาติผู้ใหญ่ได้ไม่ดี ญาติถามคำหนูก็ตอบคำ ไม่ได้ถามอะไรท่านกลับเพราะหนูไม่รู้ว่าหนูควรถามควรพูดยังไง ตัวหนูต่างจากญาติมากค่ะทุกคนมากค่ะทุกคนพูดเก่ง เข้ากับผู้ใหญ่ได้ดี และหนูรู้สึกหนูไม่รู้จะเอาตัวเองไปอยู่ตรงไหน จะต้องทำตัวยังไง หนูทำอะไรไม่ถูกเลย บางทีหนูก็กลัวว่าหนูจะทำอะไรไม่ดีรึป่าว อย่างที่บอกค่ะว่าบ้านพ่ออยู่ที่ต่าจังหวัด บางอย่างบางประเพณีหนูก็ไม่รู้ว่าต้องยังไง แต่เรื่องการไหว้ผู้ใหญ่เคารพมีมารยาทเรื่องนี้เป็นพื้นฐานอยู่แล้วค่ะ แล้วหนูก็เกรงใจพี่ที่นู้นด้วยค่ะ ที่ต้องไปนอนห้องส่วนตัวของพี่เขา1-2เดือน หนูคิดว่าใครๆก็อยากมีเวลาส่วนตัวทั้งนั้นค่ะ พี่เขาทำงานมาเหนื่อยก็ต้องการพักต้องการเวลาส่วนตัวบ้างในส่วนนี้หนูอาจจะคิดไปเองก็ได้ แต่ถ้าไม่ใช่อย่างที่หนูคิดหนูก็เกรงใจพี่เขาอยู่ดีค่ะ บางทีญาติก็พูดเล่นกับหนูแต่หนูไม่รู้ว่าท่านพูดหยอกล้อเล่น หลังจากนั้นหนูก็เก็บมาคิด หนูก็เล่าให้พ่อฟังพ่อก็บอก ท่านพูดหยอกเฉยๆอย่าไปคิกมาอย่าไปซีเรีนส ญาติไม่มีใครทำให้หนูไม่สบายใจนะคะ แต่เป็นที่ตัวหนูเองมากกว่าค่ะ ญาติแต่ละคนก็มีลูกมีเด็กที่ต้องดูแล หนูก็เกรงใจท่านที่ต้องมาใส่ใจหนูไปอีกคน เพราะด้วยหนูเป็นคนพูดน้อยค่ะท่านก็ไม่รู้ว่าหนูต้องการอะไรรึป่าว อยากกินนู้นกินนี้ไหมเดี๋ยวพาไป  แล้วหนูก็อยากเล่นกับลูกท่านด้วยค่ะแต่ว่าหนูกลัวทำน้องล้ม กลัวทำน้องร้องไห้ค่ะ อาจจะเป็นเพราะด้วยหนูไม่สนิทกับใคร เลยไม่สบายใจที่อยู่ตรงนั้น ความคิดหนูมันตีปนกันไปหมดเลยค่ะ จะทำอะไรก็คิดตลอดว่าทำดีแบบนั้นแบบนี้ดีมั้ย จะทำให้ญาติเขาอึดอัดรึป่าว ญาติเขาจะไม่พอใจในการกระทำของหนูมั้ย ทำแล้วจะมีผลเสียอะไรมั้ยและยังคิดมากและเครียดอีก

ถ้าไปอยู่1-3วันหนูโอเคค่ะ แต่ในกรณีนี้แค่หนูคิดหรือรู้ว่าจะต้องบ้านญาติเป็นเดือนๆหนูก็รู้จะร้องไห้แล้วค่ะ

มีอีกเรื่องนึงที่หนูแก้ไม่หายจริงๆคือ หนูจะน้ำตาหลอเกือบทุกครั้งที่พ่อขึ้นเสียงใส่ค่ะ หนูรู้สึกว่าทำไมหนูอ่อนแอแบบนี้ อะไรนิดๆหน่อยที่กระทบจิตใจก็จะน้ำตาคลอ พ่อหนูเขาเป็นคนลุยๆค่ะ ชอบพาไปทุ่งนาไปถอนหญ้าหรือทำสวนทำนา ซึ่งหนูทำช่วยท่านได้ไม่เยอะค่ะ ทำได้แค่นิดหน่อย แล้วก็พ่อหนูเขาชอบหากิจกรรมมาให้ทำค่ะ เช่นไปเล่นกีฬา แต่อยู่ต่างจังหวัดก็มีกีฬาที่คนในหมู่บ้านเล่นน้อยค่ะ ส่วนใหญ่เขาก็เล่นบอลเลย์ เตะบอล เตะตะกร้อ แต่หนูเล่นไม่ได้สักอย่างค่ะ หนูเล่นได้แค่แบตมินตัน เป็นกีฬาที่เด็กในหมู่บ้านหนูไม่เล่นกันค่ะ หนูก็จะไม่ค่อยได้ทำกิจกรรมกับพ่อเท่าไหร่ค่ะ หนูรู้สึกหนูอ่อนแอเกินไปมากๆ หนูก็คิดว่าบางทีหรือพ่ออยากมีลูกผู้ชายมากกว่าลูกผู้หญิงที่อ่อนแอแบบนี้รึป่าว 

ใครที่อ่านแล้วขัดใจหนูขอโทษด้วยนะคะ หนูแค่อยากระบายความรู้สึกของหนูค่ะจากที่หนูเขียนมาก็เพราะหนูคิดมากค่ะ หนูพยายามจะไม่คิดแล้วแต่มันวนอยู่ในหัวหนู หนูก็พยายามจะทำตัวให้สบาย ไม่คิดมาก ไม่คิดเยอะ หนูเข้าใจค่ะว่าคิดมากมันไม่ดีต่อสุขภาพจิต แต่ไม่รู้ทำไมตัวหนูถึงเป็นแบบนี้ หนูไม่ได้อยากเป็นแบบนี้เลยค่ะ

พี่คนไหนมีวิธีที่ทำให้เลิกเป็นคนคิดมากคิดเยอะ วิธีเข้าหาผู้ใหญ่ หรืออยากแนะนำหนู สอนหนู สามารถสอนหนูได้เลยค่ะ หนูพร้อมรับฟัง และจะอ่านทุกคอมเมนต์เลยค่ะ
**ถ้าหนูใช้คำที่ไม่เหมาะสม พิมพ์วกไปวนมา หรือหนูพิมพ์แล้วพี่ๆอ่านไม่เข้าใจ หนูขออภัยด้วยค่ะ