ถ้าเข้าเรียนระดับ ป.ตรี  มาด้วยการรับจ๊อบทำ

    งานเล็กๆน้อยๆ  และ ด้วย การกู้ยืมเงิน กยศ.  ก็

    พอมีเงินเก็บเป็นทุนเพื่อใช้กิน ใช้เรียน ค่าหนังสือ      
   เลยไม่มีเงินพอที่จะตั้งตัวตอนเรียนจบใหม่ๆ เลย 

   พ่อ แม่  ก็ไม่มีต้นทุนอะไร  รับจ้างรายวัน

    พอจบ ป.ตรี หมาดๆใหม่ๆ แล้วไปสมัครงานได้

    ตำแหน่งงานดีๆ เช่น 

     งานธนาคาร, งานบริษัทออฟฟิศ, งานห้าง/

     ศูนย์การค้า   แต่ที่อยู่

     อาศัยดั้งเดิมตั้งแต่เด็ก  เป็น แบบสลัม ห้องเช่า

     เล็กมาก เบียดกันนอน  พ่อ แม่  ทะเลาะวิวาทตบตี

     กัน    การอาบน้ำ ซักผ้า ล้างจานก็

    ในห้องน้ำหมดเลย   น้ำก็ขุ่นๆ

     สกปรก  เหม็นคาวคลอง  การกินอาหารก็ต้อง

    ประหยัด เพราะไม่มีเงินซื้อตู้เย็น ต้องกินอาหาร

    เกือบบูด เกือบหมดอายุ  สิ่งแวดล้อมก็โทรม   

     รายล้อม ไปด้วยพวกคน

     ขี้ยา    ขี้เหล้า  เด็กแว๊น  โจร

       สมมุติถ้าเป็นคุณ คุณจะจัดการกับชีวิตตัวเองยัง

     ไงกับการที่ต้องแต่งตัวให้ดูดี  สะอาดสะอ้าน  ไป

     ทำงานกับตำแหน่งที่งานที่อุตส่าห์สัมภาษณ์งาน

     จนเข้าทำงานได้  ถ้าต้นทุนจะหาที่อยู่ดีๆยังไม่มี

     คือ  ต้นทุนชีวิตเริ่มจาก 0 % เลย  ญาติก็ไม่ให้

     ความช่วยเหลือ   คุณจะต้องอาศัยอยู่ในที่รกๆ 

     ไหนจะต้องระแวงว่า เสื้อจะมีกลิ่นเหม็นสาบไหม

      เวลาทำงาน   เวลาซักเสื้อผ้าตาก ก็ระแวงว่าจะ

      ถูกขโมยไปไหม  สิ่งแวดล้อมไม่ดี   คุณคิดว่าคุณ

    จะไปปฏิบัติงานในพวกตำแหน่ง พนักงานธนาคาร,

    พนักงานบริษัทออฟฟิศ, พนักงานห้าง/ศูนย์การค้า

    ได้อย่างมีประสิทธิภาพ  เต็มเม็ดเต็มหน่วยไหม 

    ถ้ามีปัญหาชีวิตความเป็นอยู่ที่แย่ๆ ตามที่กล่าว

   ของในวันแรกๆที่เริ่มทำงานประจำ แบบสังคมวัย

   ทำงาน

    คือ   งานพวกนี้น่ะ  ต้องอาศัยความเป๊ะ  ตั้งแต่หัว   

    จรดเท้านะ  บุคลิกภาพ   หน้าตา  เสื้อผ้า  หน้า ผม

   

        ถ้าความเป็นอยู่ของคุณยังเป็นแบบนี้  ในช่วง

แรกของการเริ่มทำงานประจำคุณจะเครียดไหม