สวัสดีค่ะทุกคนอราอายุ21ปีเรียนอยู่ เราอยู่กับพ่อตั้งแต่10ขวบจนถึงตอนนี้เพราะพ่อแม่แยกทางกัน ตลอดชีวิตที่อยู่กับพ่อ อดอยากแร้งแค้นมาก เราทำงานตั้งแต่10ขวบเลบรับจ้างแถวชนบทได้วัน40 พอโตมาเริ่มเป็นสาวรีบจ้างเสาร์-อาทิตย์ได้250-300฿ พอโตเป๋นสาวช่วงมัธยมปลายเราทำงาน PR ร้านเหล้า พ่อไปเล่าให้ทุกคนฟังว่าเราขายตัว พ่อไม่เคยเชื่อเรา บ้านที่เราอยู่เป็นแคมป์คนงานห้องติดๆกันเรานอนกับพ่อแต่คนละมุ้ง เราเคยโดนโจรขึ้นห้องจะข่มขืน พ่อไม่เชื่อเราพ่อไปบอกว่าเราเป็นชู้กับไอ้โจรนั่น แต่พอผ่านไป1เดือน ไอ้โจรไปขึ้นห้องคนงานคนอื่นต่อ ทุกคนถึงได้เชื่อสนิทใจว่าเราไม่ได้คบชู้หรือเป็นแฟนไอ้โจร ตลอดเวลาที่เราอยู่กับพ่อเราช่วยพ่อทุกอย่างทั้งพาไปหาหมอ ช่วยหารายได้เพราะพ่อทำงานได้แค่วัน230฿พ่อไม่ดื่มไม่สูบ แต่ไม่รู้เรื่อง ทำอะไรไม่เป็น พอเราจบมัธยมปลาย ต้องเข้าเรียน มหาลัย พ่อบอกขอมาอยู่ด้วยเพราะไม่มีใครดูแลกลัวป่วยตอนดึก อืมเราก๋ยอมเลยมาเช่าบ้านอยู่ในตัวเมืองแถวมหาลัย ทุกวันนี้เราก็อยู่กีบพ่อเราทำงายไปด้วยเรียนด้วย ชีวิตไม่ได้สวยหรูค่ะ มีผู้ชายมาจีบมาเปย์มาช่วยเหลืออยู่บ่อยครั้ง ตั้งแต่โตเป็นสาวมาจนถึงปัจจุบัน แต่ประเด็นคือเราเหนื่อย พ่อไม่เคยรักเราเลย เราให้พ่อใช้วัน100ค่าขนม พ่อไม่พอใช้ ขับมอไซค์ปั่นจักรยานก็ไม่เป็นไปไหนมาไหนซ้อนท้ายเราตลอด แถมพ่อเป็นคนToxic พ่อไม่เคยสอนเรา ทุกอย่างในชีวิตเรา เรียนรู้มาจาก  โรงเรียน,ผู้ชายสอนบ้าง  แล้วอยู่ๆพ่อบอกอยากกลับไปอยู่ชนบทเราก็ต้องหาเงินมาให้พ่ออีก เราเหนื่อย เราอยู่กับพ่อถ้าเราทำงานกลางคืนมันไม่สะดวกเท่าไหร่ถ้าเราให้พ่อกลับไปอยู่ ชนบท เราจะบาปไหม ชนบทที่ว่าคืออำเภอแถวนอก ปัจจุบันเราอยู่อำเภอเมือง แล้ววันที่เรามีทุกอย่างเราจะรับพ่อกลับมา แต่ตอนนี้ขอหาเงินก่อนเราจะบาปไหมคะจะเป็นการทิ้งพ่อไหม พ่อชอบไปบอกคนอื่นว่าเราทิ้งเขา ทั้งๆที่คนรอบตีวเรา100%เลย ไม่มีเพื่อนคนไหนหรือรุ่นเดียวกันอยู่กีบพ่อ24ชม แถมทำงานเลี้ยงพ่อผู้ซึ่งไม่ทำการทำงาน พ่อ40กว่าไม่แก่เท่าไหร่นะคะแข็งแรงดี
แต่ทำงานอะไรไม่เป็นเคยพาไปสมัครพ่อบ้าน ร้องไห้ไม่อยากทำ เราเหนื่อยบางครั้งก็อยากตัดทิ้งเราเลี้ยงพ่อตั้งแต่เราอยู่ม.4ที่เลี้ยงได้แบบ100%ปัจจุบันเรียนปี3