เรากำลังจะขึ้นม.4แต่ติดที่ว่าเรายังไม่จบม.3เพราะมีครูไม่ให้เราจบแล้ววันที่ต้องไปรับปกติประกาศจบเราไม่ได้ไปเพราะเราไม่สบายแล้ววันนั้นแม่เราก็เอาแต่ถามว่าเสียดายมั้ยที่ไม่ได้ไปรับกับเพื่อนอดทนหน่อบแค่นี้ก็ทำไม่ได้แล้วเราก็เก็บไปคิดไงด้วยความที่เป็นพี่คนโตเราโดนปลูกฝั่งมาตลอดว่านี้เดี๋ยวโตไปส่งน้องเรียนด้วยนะโตไปต้องดูแลน้องนะเรียนสูงๆจะได้ดูแลน้องนะคือพ่อแม่กดดันเรามาโดยตลอดทำเป็นบอกว่าอยากเรียนอะไรก็เรียนแต่ก็กดดันให้เป็นข้าราชการอยู่ดีคือเราทั้งเหนื่อยทั้งท้อเคยคิดว่าไม่อยากอยู่แล้วแต่เราหันมาดูน้องแล้วแบบมันไปไม่ได้เรายังต้องส่งน้องให้ถึงฝั่งต้องเห็นน้องแต่งงานก่อนถึงจะตายได้
เราอยากรู้ว่าอันนี้เป็นความน้อยใจแบบเด็กๆมั้ย