คนประเภทนี้เราว่าก็มีเยอะอยู่นะคะรวมถึงตัวเรา อยากจะมาเล่าให้ฟัง ไม่รู้สิว่าเราเป็นคนไม่พอใจในสิ่งที่ตัวเองมีตั้งแต่ตอนไหนทั้งที่เมื่อก่อนสดใสร่าเริงไม่คิดอะไร แต่พอเริ่มโตๆมารู่สึกน้อยใจ เอาตัวเองไปเปรียบเทียบประมานว่า เอ๋ ถึงคนนั้นเขาจะไม่รวยแต่พ่อแม่เขาเลี้ยงมาดีหน้าตาดี ต่างจากตัวเอง ไม่มีอะไรดีสู้เขาเลย เราไม่ได้ว่าครอบครัวหรืออะไรนะ เราชอบเอานิสัยตัวเองการเลี้ยงดูไปเปรียบกับคนอื่น นี่คือพ่อแม่ไม่ตีแต่เด็กเราว่าเรานิสัยเสียจริงๆ ไม่ตีแต่ใช้คำพูดแรงๆมันเจ็บมากกว่า แต่พ่อแม่คนอื่นเขาคิดจะตีลูกโตมามันก็โอเคจริงๆอะไรประมานนี้ เราพยายามที่จะคิดแต่สิ่งดีๆ แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบละมานั่งร้องไห้คนเดียวมันเป็นความรู้สึกที่ไม่รู้สิ บอกใครไม่ได้เลยอยากจะมาเล่าในนี้ร้องไห้น้อยใจ แต่สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้หรอก พัฒนาตัวเองต่อไป