จริงๆตอนนี้ที่เขียน ก็โคตรเมาเลย แต่ผมพยายามดึงสติทุกเรื่องที่ผมนึกได้ มันเริ่มในตอน 00:00 กว่าๆผมออกไปดื่มกับเพื่อนนี่แหละ ก่อนกลับเลยได้ลองดูดกัญชาแบบม้วน เป็นครั้งแรกจริงๆ 15นาทีแรก ผมไม่รู้ใครเป็นเร็วกว่านี้ไหม แต่ผมเริ่มช้า รู้สึกว่าขับรถกลับไม่ไหว เลยให้แฟนขับกลับ แฟนผมเตือนแล้วแต่ผมไม่ยอมฟัง เสียใจสุดๆ อยากขอโทษแฟนมากแต่ยังเมาอยู่ ที่นี้ผมก็หิวมากเลยต้องมาซื้อพวกของหวาน ข้าวกิน แล้วอาการที่มันชัดๆคือ นํ้าลาย ผมไม่เหลือสักหยด คอแห้งและคันมาก เมื่อมีคนจุดไฟในลํ้าคอ แล้วเราโดนควันดําๆ ในตอนนี้น่าจะ 00:30 และ แฟนผมรอซื้อขนมในเซเว่น ผมเลยรู้สึกตัวว่าไม่ไหวแล้ว ผมเลยรีบวิ่งขึ้นห้องไปก่อน 5 ชั้น แล้วรู้ตัวว่าไม่มีกุญแจห้อง นั่นแหละ ผมนั่งหลับอยู่หน้าประตูแล้วถือลูกชิ้น หลังจากนี้ภาพผมก็ตัด แล้วเค้ามาในนั่งในห้องแล้วก็พูดถึงเรื่องที่เจอก่อนจะเดินมาถึงคอนโด อาการภาพหลอน เกิดขึ้นกับผม ในบรรยากาศที่ผมเจอมันเหมือนในเรื่อง Strangerthing เลย แต่ในภาพที่ผมเห็นตอนเดินมันเหมือนตอน 6 โมงเย็นท้องฟ้าสีส้มลมแรงๆ ทุกอย่างมืดดําหมด ผมเดินมาที่ตึกแล้วมองไปที่กระถางต้นไม้ แต่พอเดินเข้ามาใกล้หน้าตึดแล้วมองอีกที่ ผมมองเห็นเป็นมือคนสองมือ เป็นลักษณะแบบ คนที่มีหัวเป็นมือ ผมคิดว่าภาพที่ผมเห็นมันคงมาจาก Spykid สักตัว ที่ตัวร้ายมีหลายหัวนี่แหละ หลังจากอยู่บนห้องก็ไม่รู้ตัวว่าพูดอะไรบ้าง ภาพมันจะสลับเป็นบ้างช่วง อย่างผมอาบนํ้าเสร็จ ผมก็วาปไปนั่งบนเตียง วาปไปตอนปิดไฟเปิดแอร์ อีกอย่างคือ อาการภาพมันจะซ้อนอยู่ตลอดเวลา แล้วเราจะลืมเรื่องและนึกเรื่องเก่าๆไม่ได้ทุก 1 วิ เราจะทําอะไรทุกอย่างเร็วไปหมด แต่เอาเข้าจริงๆ เวลามันก็ไม่ได้เดินเร็ว ผมจะมองนาฬิกาแฟนตอนแฟนเล่นมือถือ อย่างตอนที่ผมเห็นคือ ตี 2:16 ผมก็จะลุกลี้ลุกล้นคอยถามเวลาแฟนตลอด เพราะผมคิดว่าผมอาจจะบ้าไปแล้ว แบบ หลับแล้วลุกหลับแล้วลุกมาดูเวลา ทั้งที่ผมลุกมาดู10 รอบ แต่ตอนนั่นยังแค่ ตี 2:16 ตอนนี้แหละโคตรนรกจัดๆ ผมนอนไม่หลับ เพราะรู้สึกตัวว่าทําอะไรอยู่ตลอดเวลา *กลัวว่าเราจะลืมทุกอย่าง* ผมแทบอยากจะร้องไห้ไปหมด แล้วผมก็หลับไป แล้วต้องตื่นไปส่งแฟนตอนเช้า แฟนปลุกช่วง 8:47 นี่แหละตอนนี้ผมคิดว่าผมหายแล้วนะนึกว่าหลุดจากฝัน เพราะแบบผมรู้สึกตัวเองเหมือนอยู่ในโลกความจริงเลย ผมก็ขับรถใส่หมวกไปส่งแฟนปกติ พอกลับมาบ้าน ผมก็แวะซื้อข้าวซื้อนํ้าเปรี้ยวๆให้มันตื่น แต่ผมดันง่วง พอจะมานอน มันก็จะมีเสียงในหัว แล้วมันจะทําให้เราพูด ลองคิดว่าผมมานอนไถมือถือนะ แล้วผมก็เห็นเหตุการณ์ที่จะทําต่อไป จะพูดอะไร เหมือนเราเห็นอณาคต 1-2 วิ แต่ตัวเราจริงๆคือกําลังนอน เรายังไม่ได้ลุกไปไหน ที่นี่แหละจังหวะนรกเลย พ่อผมมาปลุก ผมเลยต้องทําตัวปกติ ลุกไปทํางานทั่วไป ช่วฃนี้ผมจะไม่พยายามพูดเลยนะ เพราะมันจะเหมือนเราไม่ได้ยินเสียงพูดของเรา แล้วเวลาพ่อถามไรงี้ ผมจะพูดเสียงดัง เหมือนเราพูดซํ้า ตอนนี้ก็ผ่านมา ใกล้ครบ 24 ชั่วโมง อีก4-5 ชั่วโมงแล้วมั้ง หลังจากนี้ผมขอไม่ลองแล้ว ฝากไว้เป็นเรื่องเล่าให้ตัวผมด้วยนะครับ ถ้าสติดีแล้วจะกลับมาอ่าน จากคนที่ไม่เชื่อเรื่องศาสนานะ ผมบอกเลย วินาทีนั่น แทบจะอ้อนว้อนต่อพระเจ้า ไหว้พระ สวดมนต์ ทุดอย่างที่เป็นยึดเหนี่ยวจิตใจ