เหมือนยิ่งคบกัน เรากลับยิ่งคาดหวังในตัวเขามากขึ้น แล้วเราก็เป็นฝ่ายหมดหวังซะเอง ตอนนี้เรากับแฟนคบกันได้ 5 ปีแล้ว ไม่เคยมัปัญหาเรื่องนอกใจ ความรักสดใสดี แต่เราเริ่มจะใกล้ 30 แล้ว ยังไม่มีรถยนต์ขับกันเลยค่ะ  ที่อยากได้รถยนต์ เพราะบ้านอยู่ตจว พ่อแม่เริ่มแก่ขึ้นทุกวัน เราเป็นห่วงเวลาเจ็บป่วย เราจะได้แวะไปดูแลพ่อแม่ได้สะดวก เดินทางสะดวก  ที่บ้านฐานะปานกลาง อยากจะสร้างเนื้อสร้างตัวด้วยตัวเอง และแพลนกำลังหาเงินไว้ดาวน์รถปีหน้า เลยคิดจะหารายได้เสริม
.
เราคิดว่าจะขายอาหารเช้าข้างทางเป็นเมนูไข่กระทะ เพราะเห็นมีร้านกาแฟเยอะ แต่ไม่มีเมนูอาหารเช้า  แต่แฟนเราไม่เห็นด้วย เขาบอกรายได้แค่นี้ เอาเวลาไปนอนดีกว่าไหม
.
ประเด็น คือ แฟนเราไม่ทำงานเสริมอะไรเลยค่ะ มีรับงานมาบ้าง แต่เป็นฟีลรอเขามาจ้างเป็นจ๊อบ ๆ ค่าตอบแทนไม่ได้เยอะ ที่เราหงุดหงิดอีกอย่างคือ เขาชอบเลิกงานมาก็เล่นแต่เกม ทำแค่งานประจำ เงินเดือนไม่ถึง 20K ส่วนเราเงินเดือนแค่ 15K แต่มีรับงานเสริม รวมๆ 20K เท่าเขา แต่เงินมันก็ยังเยอะไม่มากพอจะเร่งเก็บให้ทันดาวน์รถปีหน้า 
.
เหมือนเราพยายามสร้างอนาคตคนเดียว พอเราถามแฟน“เมื่อไหร่จะคิดหาเงินเพิ่ม” เขาตอบว่า “เดี๋ยวมันก็มาเอง” คำนี้ยิ่งฟังยิ่งสิ้นหวังกับชีวิตกว่าเดิมอีกค่ะ ควรทำยังไงดี เรารู้ว่าทุกคนคงช่วยหาเงินเราไม่ได้ ปลอบใจกันก็ยังดีค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามารับฟังปัญหาชีวิตนะคะ

--------อัดเดทกระทู้นะคะ---------- 
ประเด็นเรื่อง รถ 
ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะคะ อ่านไปแล้วมีสะดุ้งบ้าง ตาสว่างเลย เป็นเราเองค่ะ อยากได้รถใช้เอง ฝ่ายชายไม่ได้ประโยชน์อะไร  แต่ได้ใช้นะคะ คือ เรากับแฟนทำงานที่เดียวกันค่ะ ยังไงก็ได้ขับ บ้านเกิดที่จังหวัดเดียวกัน ใกล้กัน เคยคุยกันแล้วว่า อีก 2-3ปี เราจะออกรถกัน แต่เขาไม่มีวี่แวกระตือรือร้นอะไร จริงๆตั้งใจเก็บเงินตามที่ทุกคนแนะนำ เราว่าน่าจะมีเงินพอออกรถและพร้อมกั เราอาจจะรีบใจร้อนไปเองค่ะ  ขอบคุณทุกคนนะคะ 
--------- และในระหว่างรอเก็บเงิน เราจะพยายามหาด้วยตัวเอง  ซื้อเป็นชื่อตัวเอง-------
ขอบคุณพี่น้องชาวพันทิปนะคะ

ประเด็นเรื่องจะเลิกไม่เลิกกับแฟน 
---เราไม่แน่ใจว่าเราจะไปต่อหรือจะพอแค่นี้ เราไม่รู้ใจตัวเอง แต่สถานการณ์ตอนนี้ เราอึดอัดกับเขาขึ้นทุกวัน ความรู้สึกแบบเราเฉาค่ะ 
เราชอบคิดอะไรไปไกล เวลาเห็นการกระทำเขา คำพูดเขา เราอยากไปเที่ยวเขาบอก 'ไม่มีเงิน'' เราฟังแล้วเฉาค่ะ เลยไปเที่ยวกับเพื่อนแทน ใช้เงินตัวเอง เขาชอบอยู่แต่ห้องเพราะประหยัด  ถามเมื่อไหร่จะแพลนหาอะไรทำเพิ่มเขาบอก ''เดี๋ยวมันก็มาเอง'' เราฟังก็เฉาอีกค่ะ   อนาคตอยู่ตรงไหนก็ไม่รู้ ไม่กล้ามีลูกด้วยค่ะ เป็นเราที่แบกก็เป็นไปได้ ตอนนี้เลี้ยงแมวกัน ยังทะเลาะกันเลย  ความคิดเรื่องเลี้ยงแมวก็ต่างกัน เราเริ่มเห็นเป็นลางๆ ถ้าเป็นมีลูกจริงๆ อาจจะแยกกันอยู่ แยกกันเลี้ยง วันนี้เราก็ร้องไห้เพราะเขาตะโกนโมโหใส่ เพราะพาแมวไปหาหมอ เขาเครียดเรื่องคชจ ไม่มีจ่ายหมอ ส่วนเรานั่งดูว่าเขาจะแก้ยังไง เรามีวิธีแก้ของเราค่ะ สุดท้ายก็มาขอเงินเราจ่าย  

ช่วงหลังๆ อันนี้ขอระบายนะคะ ไม่ดราม่าเนอะ 

ขอบคุณค่ะ