ขอเริ่มเรื่องเลยนะครับ ตั้งแต่จำความยังเด็กแม่ติดพนันมากจนบ้านเราเกือบโดนยึดเพราะการพนันที่แม่เล่น
(บ้านของพ่อ)

ติดหนี้เป็นล้านจนต้องกินปลากระป๋อง3เดือนกับพี่น้องอีก4คน
ละพอป.3ตอนที่เกิดเรื่องเป็นหนี้แม่ก็ไปมีสามีใหม่
(แอบไปหายไปเลย)

ทิ้งหนี้3ล้านไว้ให้แต่โชดดีที่ยายขายนาทำให้บ้านไม่โดนยึด
พอผ่านมาจนผมขึ้น ม.3
แม่ก็กลับมาเพราะสามีใหม่แม่ทิ้งแล้วมาเกาะพ่อกินต่อ ถ้าถามว่าทำไมพ่อถึงยอมพ่อรักแม่มากเราเคยบอกพ่อแล้วพ่อบอกเขาคงไม่ทำอย่างนั้นอีก เราก็ไม่กล้าทำอะไรเพราะพ่ออายุเยอะกลัวท่านเครียดเพราะเป็นเสาหลักของบ้าน
(เราเป็นเด็กหลงพ่ออายุ62เราอายุ16ปัจจุบัน)

สุดท้ายแม่ก็ลงเอยเหมือนเดิม แม่แอบมีคนอื่นอีกแล้วตอนอยู่กับพ่อพ่อก็รู้แต่ไม่ทำอะไร วันๆนึงแม่ขอเงินพ่อ2000-3000พอไม่ได้ก็ขโมย แม่บอกอยากทำอะไรต่างๆบ้างเพราะเริ่มแก่เดะทำไม่ได้ แต่เท่าที่เราจำได้แม่เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เราไม่เกิด
(บ้านเราค่อนข้างยากจนพ่อทำงานคนเดียว)

พี่คนโตเสีย คนที่2 ไม่ส่งเงินมาให้พ่อใช้ คนที่3 ไม่ทำงาน ส่วนเราคนที่4กำลังเรียนหางานทำไปด้วยแต่แม่ก็มาขโมยเงินเราอีก ทั้งๆที่แม่อายุเยอะแล้ว (53) แต่ยังทำตัวเหมือนเด็ก

ส่วนพี่สะใภ้เปิดแอร์ห้องตัวเองหรูใช้ค่าไฟเปลืองแถมไม่ช่วยจ่ายค่าไฟเดือนนึงตก3000บาท พ่อยิ่งไม่มีตัง เคยถามเขาแล้วช่วยจ่ายค่าไฟบ้างเขาบอกไม่มีตังแต่ตัวเองเป็นผู้จัดการ (แฟนของพี่คนที่1)

บางทีเราก็อยากใช้ชีวิตแบบเด็กปกติเราไม่เคยได้ของอะไรเลย โทรศัพท์เราก็ต้องเก็บเงินซื้อเองเพราะพ่อไม่มีปัญญาซื้อ
ตอนนี้เรารู้สึกไม่รักแม่เลยแบบนี้มันจะบาปหนารึป่าว เคยรักแม่มากๆตอนเด็กแต่พอโตมาก็รู้อะไรหลายๆอย่างขึ้นทำให้ไม่รัสึกอะไรกับแม่เลย