คือเรามาอยู่เพราะแม่แฟนชวนมาอยู่ด้วยกันคะอยู่แรกๆเขาพูดดีทำดีกับเรามากแต่สักพักแปลกไปคะเราไม่รู้ว่าเราทำพลาเตรงไหนเรามาอยู่ เราต้องตัดเยอะเราเข้าใจค่ะจากอะไรที่แม่เคยทำ เราต้องตัดเยอะเราเข้าใจค่ะ จากอะไรที่ไม่เคยทำ จากอะไรที่ไม่เคยทำก็ต้องทำแต่เราก็เต็มใจที่จะทำและช่วยแต่เราก็เต็มใจที่จะทำและช่วย แต่เราก็เต็มใจที่จะทำ แต่เราก็เต็มใจที่จะทำและช่วย เราทำเป็นทำเป็น เราทำเป็นทำเป็นไม่เป็นบ้าง แต่เราก็ทำค่ะ แต่เราก็ทำค่ะบางทีทำไม่เป็นก็สอนเราค่ะ เราจำและเราจำและทำทุกวันค่ะ จนอยู่อยู่เราแปลกใจเค้าไม่คุยกับเราเลยทั้งบ้านยกเว้นแฟนของเราก็แปลกใจว่าเราทำอะไรจนอยู่อยู่เราแปลกใจเค้าไม่คุยกับเราเลยทั้งบ้านยกเว้นแฟนของเราก็แปลกใจว่าเราทำอะไรผิดหรือเปล่าแต่เขาก็ไม่พูดค่ะ จนเราอึดอัดบางทีไม่ชอบอะไรก็ไม่พูดค่ะถามไปก็เหมือนคนมีเรื่องกันก็เลยเลือกที่จะเงียบแฟนเราไม่ปกป้องเราเลยจะเรียกว่าไม่ปกป้องก็อาจจะดูไม่ดีเป็นเพราะว่าเค้าไม่กล้าเถียงกับคนในครอบครัวหรือพูดคุยกันเราเลยต้องทำตัวจนเราอึดอัดบางทีไม่ชอบอะไรก็ไม่พูดค่ะถามไปก็เหมือนคนมีเรื่องกันก็เลยเลือกที่จะเงียบแฟนเราไม่ปกป้องเราเลยจะเรียกว่าไม่ปกป้องก็อาจจะดูไม่ดีเป็นเพราะว่าเค้าไม่กล้าเถียงกับคนในครอบครัวหรือพูดคุยกันเราเลยต้องทำตัวปกติทำเหมือนที่เคยทำในทุกๆวันโดยที่เค้าจะคุยไม่คุยกับเราก็แล้วแต่ อารมณ์พวกเขา มีวันนึงที่เราป่วยไม่มีใครถามสักคำมีวันนึงที่เราป่วยไม่มีใครถามสักคำไปข้างนอกไปซื้อยาเค้าแค่ถามลูกเค้าว่าไปทำอะไรข้างนอกแค่นั้นพอรู้ว่าเราป่วยก็บอกคนอื่นอย่ามายุ่งกับเรา ถ้ามาคุยกับเรา เราไม่รู้ว่าเราทำอะไร เราไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิด ที่อยู่เพราะว่าเรารักแฟนเราจริงๆค่ะไม่งั้นเราไม่ทนอยู่เราไม่รู้ว่าเราต้องทำตัวที่อยู่เพราะว่าเรารักแฟนเราจริงๆค่ะไม่งั้นเราไม่ทนอยู่เราไม่รู้ว่าเราต้องทำตัวแบบไหนทำตัวนิ่งนิ่ง เราแค่อยากรู้ว่าเราต้องทำตัวเราแค่อยากรู้ว่าเราต้องทำตัวยังไงคะหรือว่าให้ฝั่งที่บ้านเรามาคุย เราไม่รู้จริงๆค่ะงานบ้านเราก็ช่วยเงินเราไม่ได้ขอเค้าเลยค่ะเราหาเงินเองเราก็ไม่รู้ว่าเราไปทำอะไรเราไม่รู้จริงๆค่ะงานบ้านเราก็ช่วยเงินเราไม่ได้ขอเค้าเลยค่ะเราหาเงินเองเราก็ไม่รู้ว่าเราไปทำอะไรให้เขาไม่ชอบค่ะ เรื่องประมาณแม่ผัวกับลูกสะใภ้ค่ะ