ผมรู้ว่ามันไม่ควรจะเอามาบอกในนี้ แต่คือผมเผลอสัญญากับอีฟแล้วว่าจะไม่ไปยุ่งกับอีฟอีก ผมรู้ว่าทำอย่างนี้ไปมันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา แต่ผมก็แค่อยากจะเอาคำที่ผมอยากพูดกับอีฟมาเขียนในนี้เพื่อระบายอารมณ์ ผมรู้สึกขอโทษที่ทำตัวเป็นเด็ก ใจร้อน ชอบทำให้อีฟรู้สึกไม่สบายใจ แล้วตอนที่ทะเลาะกันตอนนั้นแล้วผมบอกเลิก ผมยอมรับว่าผมหัวร้อน แล้วตอนนั้นผมก็รู้สึกน้อยใจ คือก่อนจะมาถึงตอนนั้นผมก็ทำผิดกับอีฟไว้เยอะ ทั้งปากหมา พูดเปรียบเทียบอีฟกับคนอื่น จนอีฟทะเลาะกับผม ผมก็สำนึกผิด ขอโทษ ผมเลยบอกกับอีฟว่าจะไม่ทำแล้วผมจะปรับปรุงตัวเอง แล้วที่ผมน้อยใจอะคืออีฟเหมือนไม่ใส่ใจอะไรเลยอะ บางครั้งคำพูดตัวเองยังลืม ผมพูดด้วยบางครั้งก็ไม่ฟัง คุยด้วยบางครั้งก็เลื่อนโทรศัพท์ไปไม่สนใจกันเลยอะ ตอบแชทก็ช้า บางครั้งถามก็ไม่ตอบ พอถามเหตุผลก็บอกว่า ชอบตอบในใจก็เลยลืมตอบ ผมเลยขอแค่อีฟช่วยใส่ใจให้มากกว่านี้หน่อย แต่มันก็เหมือนเดิมอะ แต่ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าที่ผมทำอย่างนี้มันเหมือนเด็กต้องการความรัก  

ก็อย่างที่อีฟบอกผมและ เหมือนเราจะเข้ากันไม่ได้ ผมแค่อยากจะบอกว่า ผมคิดถึง
แล้วก็ตลอดหลายวันที่ผมเลิกกับอีฟผมรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง รู้สึกใจเต้นแรงอยู่ตลอด ผมพยายามลืมเรื่องอีฟแล้วแต่มันก็ชอบมีเรื่องของอีฟเข้ามาในหัวตลอด จนผมคิดว่าถ้าความจำเสื่อมกก็คงจะดีจะได้ไม่มาทุกข์ใจอยู่อย่างนี้ ไม่รู้อะผมไม่รู้จะไประบายที่ไหนคิดได้ว่าตอนผมมีปัญหาผมชอบนึกถึงpantip แล้วก็ผมก็หวังว่าสักวันหนึ่งอีฟคงมาเห็นกระทู้นี้