เรานอนไม่หลับมาหลายวันติดต่อกันมากเเล้วค่ะ ก็ค่อนข้างที่จะเริ่มกังวลเเล้ว
เพราะตอนกลางคืนนอนไม่หลับเลย
เวลาเช้าตื่นมาความรู้สึกเหมือนได้นอนนิดเดียวค่ะ ใจเต้นเเรงเหมือนจะหลุดออกมาเวลาตื่น เเละก็ไม่มีเรี่ยวเเรงเลย เวลาลุกก็เหมือนจะวูบตลอดค่ะ
เวลาทานข้าวก็ทานไม่อร่อยไปด้วยเลยช่วงนี้น้ำหนักลดหวบ 3-4 โลเเล้วค่ะ
เเละก็คิดว่ามันน่าจะมีผลข้างเคียงต่อสุขภาพจิตเเละสุขภาพกายของเราด้วย เพราะเริ่มมีอาการอาการเครียดหนักกังวล กังวลทั้งเรื่องน้ำหนัก,สุขภาพเเละก็เรื่องที่นอนไม่หลับไปด้วยกันทุกวัน
สภาพตอนนี้เเย่มากๆค่ะเราร้องไห้หนักมากเลยเเละอ่อนไหวง่ายสุดๆช่วงนี้ เเค่ออกไปนอกบ้านเเล้วมีคนทักว่าผอมลงเยอะมากทำไมผอมเเห้งมาก เราก็ไม่มั่นใจตัวเองไปด้วยเลยค่ะ ตอนนี้กับกลายเป็นความรู้สึกที่ว่าไม่อยากพบเจอใครเลยทำไมเขาต้องพูดเเรงกับเราเเบบนี้ทั่งๆที่เราก็เครียดเรื่องตัวเองมากพอเเล้วยังต้องมาเครียดเรื่องที่เขาทำให้เราไม่สบายใจอีก เเต่ก็ยอมรับนะคะว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริงสุดๆ เเละตอนนี้เเบบค่อนข้างวิตกสุดๆเเล้ว ค่ะ ความรู้สึกที่ไม่อยากอยู่บนโลกนี้มันเข้ามาหาเรื่อยๆ หลอนไปหมด
ตอนเเรกว่าจะไปพบแพทย์ค่ะเเต่พี่สาวไม่ให้ไปเนื่องจากอนาคตของเราเวลาไปสมัครงานพี่สาวไม่อยากให้เรามีคำว่าผู้ป่วยจิตเวชในใบรับรองเเพทย์ค่ะ เรานึกไม่ถึงทางออกเเล้วจริงๆ ขอนั่งระบายหน่อยนะคะ เรื่องต้นๆที่เราเครียดเเรกๆคือความกดดันทางครอบครัวค่ะเราว่าทุกๆคนต้องมีเหมือนกันบ้างเเหละ
หนึ่งคือ
1.เราต้องเรียนให้จบห้ามมีเเฟน
2.เราต้องเรียนจบมาหางานทำให้ได้
3.เราต้องมีบ้าน มีรถให้พ่อกับเเม่
4.เราต้องทำให้ความหวังของครอบครัวเป็นจริง
5.เราต้องรวยกว่านี้ให้ได้
6.เราต้องเรียนให้ได้เกรดดีๆ
7.เราต้องเรียนจบป.ตรีด้วยเรียนปวช.ไปด้วยเเละก็เรียนอย่างอื่นเสริมไปด้วย
เเม่ให้เราเรียนต่อปวช.ค่ะเเต่เรารักเเละชอบการเรียนสายตรงมากกว่า มีเเต่คนบอกว่าเราเหมาะกับสายตรงเเต่เเม่ให้เราเรียนสายอาชีพค่ะ เราพอเข้าใจว่าเพราะเเม่อยากให้เราเรียนจบไวๆ เข้าใจความรู้สึกที่ต้องเป็นผู้ใหญ่เเล้วค่ะมันหนักหน่วงเหลือเกิน เเต่ก็กดดันสุดๆเลย เเค่อยากจะรู้ว่าเราควรทำไงต่อคะเรื่องปัญหาสุขภาพกลัวว่าจะเป็นปัญหากับความหวังครอบครัวจริงๆเลยค่ะ กลัวทำไม่ได้ กลัวตัวเองไปก่อน
นอนไม่หลับ มาหลายวันหมดเเรง อยากทราบว่าอาการเเบบนี้เป็นซึมเศร้าหรือเปล่า
เพราะตอนกลางคืนนอนไม่หลับเลย
เวลาเช้าตื่นมาความรู้สึกเหมือนได้นอนนิดเดียวค่ะ ใจเต้นเเรงเหมือนจะหลุดออกมาเวลาตื่น เเละก็ไม่มีเรี่ยวเเรงเลย เวลาลุกก็เหมือนจะวูบตลอดค่ะ
เวลาทานข้าวก็ทานไม่อร่อยไปด้วยเลยช่วงนี้น้ำหนักลดหวบ 3-4 โลเเล้วค่ะ
เเละก็คิดว่ามันน่าจะมีผลข้างเคียงต่อสุขภาพจิตเเละสุขภาพกายของเราด้วย เพราะเริ่มมีอาการอาการเครียดหนักกังวล กังวลทั้งเรื่องน้ำหนัก,สุขภาพเเละก็เรื่องที่นอนไม่หลับไปด้วยกันทุกวัน
สภาพตอนนี้เเย่มากๆค่ะเราร้องไห้หนักมากเลยเเละอ่อนไหวง่ายสุดๆช่วงนี้ เเค่ออกไปนอกบ้านเเล้วมีคนทักว่าผอมลงเยอะมากทำไมผอมเเห้งมาก เราก็ไม่มั่นใจตัวเองไปด้วยเลยค่ะ ตอนนี้กับกลายเป็นความรู้สึกที่ว่าไม่อยากพบเจอใครเลยทำไมเขาต้องพูดเเรงกับเราเเบบนี้ทั่งๆที่เราก็เครียดเรื่องตัวเองมากพอเเล้วยังต้องมาเครียดเรื่องที่เขาทำให้เราไม่สบายใจอีก เเต่ก็ยอมรับนะคะว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริงสุดๆ เเละตอนนี้เเบบค่อนข้างวิตกสุดๆเเล้ว ค่ะ ความรู้สึกที่ไม่อยากอยู่บนโลกนี้มันเข้ามาหาเรื่อยๆ หลอนไปหมด
ตอนเเรกว่าจะไปพบแพทย์ค่ะเเต่พี่สาวไม่ให้ไปเนื่องจากอนาคตของเราเวลาไปสมัครงานพี่สาวไม่อยากให้เรามีคำว่าผู้ป่วยจิตเวชในใบรับรองเเพทย์ค่ะ เรานึกไม่ถึงทางออกเเล้วจริงๆ ขอนั่งระบายหน่อยนะคะ เรื่องต้นๆที่เราเครียดเเรกๆคือความกดดันทางครอบครัวค่ะเราว่าทุกๆคนต้องมีเหมือนกันบ้างเเหละ
หนึ่งคือ
1.เราต้องเรียนให้จบห้ามมีเเฟน
2.เราต้องเรียนจบมาหางานทำให้ได้
3.เราต้องมีบ้าน มีรถให้พ่อกับเเม่
4.เราต้องทำให้ความหวังของครอบครัวเป็นจริง
5.เราต้องรวยกว่านี้ให้ได้
6.เราต้องเรียนให้ได้เกรดดีๆ
7.เราต้องเรียนจบป.ตรีด้วยเรียนปวช.ไปด้วยเเละก็เรียนอย่างอื่นเสริมไปด้วย
เเม่ให้เราเรียนต่อปวช.ค่ะเเต่เรารักเเละชอบการเรียนสายตรงมากกว่า มีเเต่คนบอกว่าเราเหมาะกับสายตรงเเต่เเม่ให้เราเรียนสายอาชีพค่ะ เราพอเข้าใจว่าเพราะเเม่อยากให้เราเรียนจบไวๆ เข้าใจความรู้สึกที่ต้องเป็นผู้ใหญ่เเล้วค่ะมันหนักหน่วงเหลือเกิน เเต่ก็กดดันสุดๆเลย เเค่อยากจะรู้ว่าเราควรทำไงต่อคะเรื่องปัญหาสุขภาพกลัวว่าจะเป็นปัญหากับความหวังครอบครัวจริงๆเลยค่ะ กลัวทำไม่ได้ กลัวตัวเองไปก่อน