สงครามกลางเมืองในพม่า ดำเนินมาหลายร้อยปีแล้ว
เผ่าพันธ์พม่า คือ คนที่อาศัยอยู่แถบลุ่มน้ำ อิรวะดี
ส่วนตาม ภูมิประเทศแถบอื่นๆ คือ ปกครองตามชนเผ่าของตน
กระเหรี่ยง มอญ ไทใหญ่ ว้า ยะไข่ คะฉิ่น อาระกัน 
อาศัยว่า ชัยภูมิของ ชนเผ่าพม่าสามารถยึดที่ราบลุ่มแม่น้ำอิรวะดีไว้ได้ จึงมี พื้นที่ เพาะปลูกอุดมสมบูรณ์ ทำให้มีประชากรจำนวนมากเข้มแข็ง
เมื่อ เจ้าพม่า รวบรวมไพร่พลและเสบียง ก็ยกทัพตี ชนเผ่าต่างๆมาขึ้นกับตน
วันดีคืนดี ปราบชนเผ่าได้หมด
มันก็ ยกทัพมาตี สยาม/อโยธยา
สำเร็จบ้าง ล้มเหลวบ้าง
ส่วน เมืองขึ้นในพม่า 
บางเวลาก็เป็นอิสระ บางเวลาก็ตกใต้การปกครองของพม่า
วนเวียนแบบนี้

พรรคส้ม ต้องการอะไร
การให้ ไทย แสดงบทบาทเข้าร่วมกับ ชนเผ่าที่ต่อต้านพม่า
ไทย จะเสียมากกว่าได้ 
ชานแดนไทย ติดกับพม่า 1000 กว่ากิโลเมตร เป็นชายแดนที่ปักปันเขตแดนค่อนข้างสมบูรณ์
เป็น ประเทศเพื่อนบ้านที่กระทบกระทั่งน้อยมาก
สมมติ หาก ทหารพม่าแพ้
ประเทศพม่าก็ไม่ได้แตกสลาย
แค่เปลี่ยนไปเป็น ระบอบการปกครองแบบอื่นๆที่เหมาะกับพม่า
การให้ไทยออกตัว ออกหน้า ว่าสนับสนุนฝ่ายต่อต้าน ในระยะยาว ย่อมไม่เป็นผลดีต่อเรา
เพราะ สงครามก็คือ การเมือง ที่แลกกระสุนกัน
ในฝ่ายต่อต้านก็มี การเมือง
ชนะทหารพม่า เมื่อไหร่ ฝ่ายต่อต้านก็จะ รบกันเอง เพื่อชิงการนำ
อย่าง กระเหรี่ยงคริสตร์ KNU นั้นขัดแย้งรุนแรงกับ กระเหร่ยงพุทธ DKBA แต่พักรบกันชั่วคราว
แล้วยังมี กลุ่มนักศึกษาจากย่างกุ้งและหัวเมือง รวมกันเป็น PDF อยู่ใน กองกำลัง กระเหรี่ยงอีก
แต่ละกลุ่มมี ปืน กำลังพล
เพียงแต่ในขณะนี้ต่าง มุ่งกำจัดทหารพม่า
แต่เมื่อชนะ กลุ่มต่างๆจะรบชิงพื้นที่กันเอง อีรุงตุงนัง

รัฐบาลสงวนท่าที ตรึงกำลังชายแดน ช่วยเหลือทางมนุษยธรรม 
อย่างที่ทำอยู่เป็นเรื่องดีแล้ว