ครั้งหนึ่งผมไปสดุดเข้ากับเรื่องของศาสนาพุทธเริ่มอยากรู้อยากเห็นจนถึงขั้นอยากเป็นพระอรหันเลย รู้เลยว่านี่คือทางเดียวที่จะเล่นเกมชีวิตจบ ศึกษาหนักมากฟังหนักมากใครที่ว่าเป็นอรหัน ฟังหมดรวมถึงอ่านหนังสือด้วย
   แต่คือไม่ว่าที่ไหนก็ บอกตัวสุดท้ายคือรู้คิดที่สำคัญคือไม่ว่าจะทำอะไรต่อมิออะไรก็ไปทำไอตัวรู้คิดตรงนี้ไม่ได้ที่ให้มันได้สำเร็จไวขึ้นอะไรไม่ได้เลย ได้ยินดังนี้ผมบอกตรงๆจุดนี้ผมดิ่งเลยรู้สึกว่าเอาจริงที่ได้ศึกษามาก็เหมือนศูนย์เปล่า หรือเปล่า เพราะรู้ตรงนี้ไม่ว่าจะใคร จะศึกษาหรือไม่ถ้าทำเหตุถูก แต่ก้คือเหตุที่ไม่มีใครบอกได้ว่าต้องทำอย่างไรตรงนี้ ก็จะได้สัมผัสรู้. แต่คิดอีกมุมนึงมันก็เหมือนสุ่มหรือเปล่าว่าใครจะได้รู้หรือไม่ได้ ตามเหตุที่บอกไม่ได้ตรงนี้ เหมือนกับเราศึกษาศาสนาพุทธเสร็จสุดท้าย ก็เหมือนใช้ชีวิตตามเดิมโดยแฝงใจลึกๆข้างในว่าชาตินี้ถ้าได้เกิดรู้ขึ้นมา น่าจะโชคดีใหญ่หลวง แบบนี้จริงๆหรอ ผู้มีประสบการณ์ท่านใดโปรดชี้แนวทางในการดำเนินชีวิตและหลักแนวคิดที่ถูกต้องด้วยเถิด ถ้าผมคิดผิดอยู่หลงผิดอยู่ขอความเมตตาด้วย ผมก็แค่คนที่มุ่งมั่นและอยากทำให้ได้แต่ตอนนี้ผมไม่รู้จะเอาแรงไปใส่ตรงไหนเพราะในเมื่อทำเหตุอะไรไม่ได้เลย และตอนนี้กำลังใจก็เริ่มสิ้นลงเรื่อยๆ