คือ เราเหมือนกับว่าเป็นคนที่ทำอะไร ประสบความสำเร็จแล้ว ทางครอบครัวไม่เคยภูมิใจ หรือยินดีเลย แม้กระทั่งตอนเรียนจบเราพยายามเรียนให้ได้เกียรตินิยมเพื่อให้ครอบครัวภาคภูมิใจ สุดท้ายแล้วก็โดนคำว่า "ใครๆก็ทำได้ เค้าให้ได้ทั้งนั้นแหละ" เป็นคำพูดที่บาดใจเรามาก ตลอดเวลาที่เราตั้งใจเรียนทั้งเพื่อตัวเอง และครอบครัว มีแค่เราสินะที่ภูมิใจในสิ่งที่เราทำสำเร็จ ล่าสุด สอบ Toeic ได้คะแนนดี กลับโดนคำถามว่า "เค้าปัดคะแนนให้หรอ" อึ้ง ช็อคมาก แบบห๊ะ นี่หรอ คำพูดที่ออกจากปากคนเป็นแม่ เราก็ไม่อยากเก็บมาคิดมากหรอกนะ แต่กลับกัน เวลาเราทำอะไรผิดพลาดทุกคนพร้อมที่จะซ้ำเติมเราตลอด ตอน ม.ต้น เราเรียนติด 0 ทุกคนก็รุมว่าเรา จนกระทั่ง ม.ปลาย เราก็เรียนดีขึ้นเรื่อยๆ และมหาลัย ก็เรียนได้ไม่ต่ำกว่า 3.5 เลย แต่เรารู้สึกว่าไม่มีแม้กระทั่งกำลังใจให้เราเลย โชคดีหน่อยครับ ว่าตอนเรียนมหาลัย เพื่อน อาจารย์ และคนรอบข้างดีมาก เลยทำให้เรารู้สึกมีความสุขมาก ที่ได้รู้จักและอยูกับพวกเขา จนตอนนี้เราเรียนจบแล้ว กำลังจะก้าวเข้าสู่วัยทำงาน เราคิดว่า กำลังใจจากครอบครัวก็สำคัญมากๆ ครับ และมันควรมีแบบนั้นบ้าง เราหวังว่าสักวันเขาคงจะภูมิใจในตัวเราบ้าง.........