สรุป เท่าที่ดูเรื่องลออจันทร์ ก็คือ ที่มาอันรี้ลับที่ผูกโยงกับการเมืองประเทศเพื่อนบ้าน
ซึ่งทำให้คนคนหนึ่งตามหาภูมิหลังของตน ใช้ประวัติศาสตร์ที่นำมาเป็นวัตถุดิบในการแต่ง เช่น 
1. ความรักกับสาวต่างเมือง ตามเรื่องเล่าของคนสมัยนั้น ที่เกิดขึ้นได้ระหว่างที่ชนชั้นสูงเดินทางออกนอกเขตพระนคร
2. ความขัดแย้งการเมืองภายใน 
3. ความสัมพันธ์ของชาติพันธุ์ในคาบสมุทรอินโดจีนกับฝรั่งเศส

ถ้าทำออกมาเป็น realistic แทนที่จะ surreal  จะมีเส้นเรื่องแนวๆประวัติศาสตร์ยุคนั้นที่นำมาปรุงแต่งได้อย่างน่าเชื่อ
เรื่องไม่น่าไปไกลถึงขั้นเจอพญานาคราช แค่เรื่องเล่าเชิงตำนานและการปราบกบฎก็น่าจะพอ
เพราะเหมือนต้องควงอาวุธหลายชิ้นเกินไป ถ้าไม่เซียนพอกับอาวุธแต่ละชิ้น ทำให้โชว์นั้น ดูขาดระบบ มากกว่าน่าทึ่ง
คำแนะนำคือ อยากเล่าแบบไหน ก็ไปให้สุด Horror  / Action Drama / Realist / Fantasy 
อย่าใจร้อนใส่ทุกอย่างในครัวลงไปในอาหารจานเดียว การทำอาหารไม่ใช่การให้กินจนอิ่ม แต่ให้เกิดรสที่ประทับใจแล้วอยากกลับมากินอีก

จีน่าความสามารถทางการแสดงดีขึ้น จนเป็นศูนย์กลางของเรื่องได้ บทร้องไห้เก่งเลย
ทำให้เรื่องราวมีน้ำหนักว่าเหตุใดตัวละครตัวนี้ จึงมุ่งมั่นที่จะตามหาอดีตของตัวเอง
ซึ่งที่มาของลออจันทร์ ก็เร้นลับ จริงๆ ด้วยปมการเมือง รักต้องห้าม การเป็นลูกที่ถูกซุกซ่อน
แม้บางทีแววตาจะขาดความใคร่ครวญ พวก facial & eye expression ยังทื่อๆ อยู่บ้าง
การแสดงไม่เหมือนการต่อยมวย มีอ้อยอิ่งได้ มีการทอดจังหวะได้ และดึงตัวเองออกมาสื่อสารในนามตัวละครได้

เรื่องต่อไป บทน่าจะ advanced มากขึ้น นางเอกจะเป็นที่รักของคนดูได้ ถ้ามีความเสียสละต่อผู้อื่น
และแก้ไขสถานการณ์ได้อย่างฉลาด คล้ายๆ เบลล่าและญาญ่า ที่เล่นออกมาอย่างผู้หญิงที่มีสปิริต
รักในตัวละครที่ตนสวมบท ทำให้ออร่านางเอกฟุ้งกระจายออกมา 

กลั๊ฟ ชอบแววตาที่ตกใจ สงสัย แต่ในภาพรวม เขาเหมาะกับละครวัยรุ่น
สิ่งที่เขายังขาด คือ ศิลปะการแสดง ที่ยกระดับให้คุณภู เป็นผู้ชายที่ผู้หญิงอยู่ใกล้แล้วใจละลาย