ต้องขออภัย สำหรับคนที่ชอบกลัฟ คณาวุฒิ มากๆ น่าจะไม่ควรอ่าน
กลัฟ มีจุดแข็งคือ ดวงตา ที่แสดงอารมณ์ตกใจ สงสัย ได้เร้าใจ 
เรื่องมาถึงตอนที่กำลังจะจบ นางเอกเผยชีวิตอันรันทด และจีน่าเล่นดีมาก ไม่คิดว่า จีน่าจะมาไกลขนาดนี้ 

รู้สึกเสียดาย เพราะซีนนี้ นางเอกเล่นถึง ฉากที่นางเอกเล่าถึงชีวิตวัยเด็กของตัวเองที่ รพ.
เต็มไปด้วยความรี้ลับเกี่ยวกับที่มา ชีวิตที่ถูกซุกซ่อน 
เป็นหัวใจสำคัญที่ทำให้ลออจันทร์มุ่งมั่นตามหาคำตอบเกี่ยวกับที่มาของตน
การเลือกโลเคชั่นของคนทั้งคู่ สวยงาม มุมกำแพงสามเหลี่ยม พระเอกนางเอกยืนตรงกลาง

บทพูดพระเอก ธรรมดา ... "ผมเข้าใจคุณนะ" 
แบบคนปกติพูดกับแฟน แต่นี่คือ ละคร มันน่าจะเปิดเผยความงามของความรัก 
และความทุ่มเททั้งใจที่พระเอกมีให้นางเอก ออกมาได้สุด เพราะเรื่องกำลังจะจบ

ไม่เพียงแต่บทพูดพระเอกที่ค่อนข้างตื้น กลัฟ แสดงออกมาแบบไม่ค่อยมีศิลปะ
เหมือนเขาไม่ได้เข้าใจตัวละครมากนัก เราไม่สามารถเชื่อได้ว่า ผู้ชายคนนี้ คือ CEO บริหารบริษัทได้ 
ถ้าเป็นหนังวัยรุ่น ก็น่าจะผ่านได้ แต่นี่คือละครโรแมนติก

ด้วยตัวบทที่พระเอกจะต้องแสดงความรักเห็นใจห่วงใย
ควรจะสื่ออารมณ์ deep - warm -  desire  
ความจืดในการแสดงและบุคลิกท่าทางการยืน เหมือนหนุ่มเพิ่งจบมหาวิทยาลัย
อาจจะปรับได้ในเรื่องต่อไป หากทีมงานติวอินเน่อร์ให้กับนักแสดง
ความเป็นพระเอก = มีแรงดึงดูด จนไม่อาจละสายตา
มีคำพูดติดหู ท่วงท่าน่าจดจำ