สวัสดีครับผมอายุ 15 เข้า 16 ปีเรียนจบ ม.4 กำลังจะขึ้น ม.5 ตั้งแต่ ม.1-4 ที่ผ่านมาเรียนได้ระดับติดท็อป 3 ทุกปี
ผมโดนพ่อแม่ใช้แรงงานมาตั้งแต่ ป.2 จนถึงตอนนี้ไม่เคยได้ออกไปไหนเลย ไปเที่ยวกับเพื่อน ออกไปดูโลกภายนอก โดนบังคับแทบทุกอย่าง ผมเป็นคนที่มีงานของผมอยู่แล้วแต่ไม่เคยได้มีเวลาให้กับมัน ผมต้องทำงานจนดึกแทบทุกวันเพื่อทดแทนเวลาที่สูญเสียไปกับงานที่พ่อแม่บังคับให้ทำ แต่พอผมตื่นสายก็จะโดนดุพวกชิ้นงานที่ครูสั่งก็ไม่เคยได้ทำที่บ้านเพราะไม่มีเวลาให้ต้องหาเวลาทำที่โรงเรียนเท่านั้น เงินเก็บของผม 6000 กว่าๆก็โดนพ่อแม่เอาไปใช้ผ่านมากลายปีแล้วก็ยังไม่คืนโดนช่วงชิงแทบทุกอย่าง และที่ผมต้องเรียนติดท็อป 3 ทุกปีก็เพราะโดนบังคับถ้าผมไม่เรียนให้ติดท็อปก็จะโดนดุแล้วจำกัดสิทธิต่างๆ พ่อผมเป็นคนที่ดุและพูดมากถ้าทำอะไรนิดๆหน่อยๆให้ไม่พอใจก็จะบ่นทั้งวันทำให้ผมเก็บคำที่พ่อบ่นมาคิดและเพิ่มความเครียดจะทำอะไรให้พ่อแม่ก็ไม่เคยพอใจเหมือนผมผิดทุกอย่างจนมาถึงตอนนี้ผมสะสมความเครียดต่างๆมาตั้งแต่ช่วง ป.4 หลังจากที่ยายผมเสียก็ไม่เคยมีใครเข้าใจผมเลย จนคิดว่าตัวเองอยากตายขึ้นมาซักวันแต่ผมไม่เคยคิดจะฆ่*ตัวตาย เพราะคิดว่าซักวันอาจจะมีใครซักคนที่เข้าใจผมเข้ามาในชีวิต ที่เขียนไดอารี่นี้ขึ้นมาก็เพื่อลดความเครียดของผมในตอนนี้ที่รู้สึกว่ามันอาจจะควบคุมไม่ได้ในเร็ววันนี้