คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
การเปลี่ยนงานยังไม่น่ากลัวเท่ากับไม่เรียนรู้งาน นะครับ
พอรู้ตัวอีกที เราอาจจะเห็นเพื่อนไปไกลแล้ว แต่เรายังย่ำอยู่กับที่
ดังนั้น ทุกครั้งที่เปลี่ยนขอให้มั่นใจว่า มันเป็นประโยชน์ไม่ใช่อารมณ์ นะครับ
เรายังต้องโตไปเป็นหัวหน้าคนเพื่อดูแลคนอื่นๆ อีก ดังนั้นการดูคน ก็ต้องเริ่มจากดูตัวเองนี่แหละครับ
พอรู้ตัวอีกที เราอาจจะเห็นเพื่อนไปไกลแล้ว แต่เรายังย่ำอยู่กับที่
ดังนั้น ทุกครั้งที่เปลี่ยนขอให้มั่นใจว่า มันเป็นประโยชน์ไม่ใช่อารมณ์ นะครับ
เรายังต้องโตไปเป็นหัวหน้าคนเพื่อดูแลคนอื่นๆ อีก ดังนั้นการดูคน ก็ต้องเริ่มจากดูตัวเองนี่แหละครับ
▼ กำลังโหลดข้อมูล... ▼
แสดงความคิดเห็น
คุณสามารถแสดงความคิดเห็นกับกระทู้นี้ได้ด้วยการเข้าสู่ระบบ
เปลี่ยนที่ทำงานบ่อยมาก เครียดมาก เรียนจบมา 2 ปีแล้ว
ผมปีนี้ อายุ 24 แล้ว เรียนจบมาได้ 2 ปี จากคณะมนุษยศาสตร์
ด้วยคณะที่ผมเรียนจบมา ขัดกับบุคลิกของตัวผมมาก (อย่างน้อยก็ที่บริษัทสัมภาษณ์ส่วนใหญ่เขาว่ากันว่า คนเรียนจบคณะนี้จะเป็นจำพวกเรียบร้อย พูดเพราะ ในขณะที่ผมดูท่าทางเกเร ดูห้าวเหมือนนักเรียนวิศวะ) ทำให้ผมมีทางเลือกค่อนข้างน้อย ส่วนนึงก็เพราะตนเองไม่มีทักษะในด้านอื่นๆ มากพอ เลยจำกัดได้แค่ทำงานในสายประสานงาน - ธุรการครับ
ผมเองก็เคยทำงานมาประมาณนึง แต่สิ่งนึงที่ผมเจอเลยคือ ผมเป็นคนเปลี่ยนงานบ่อยมาก ในระยะเวลา 2 ปี ผมทำงาน มาแล้ว 6 ที่ บางที่ 4-5 เดือน บางที่ 2 เดือน บางที่แค่หลักอาทิตย์ บางที่แค่ 2-3 วัน อายุงานรวมได้ 1ปีพอดีไม่มีข้ามเส้น ด้วยความที่อายุของตนเองก็มากขึ้น ผมเองก็ค่อนข้างระมัดระวัง และมีความตั้งใจในการเลือกที่ทำงาน / บริษัท ต่อไปก่อนที่สมัครเข้าไป แต่สุดท้ายก็จบเหมือนอีหรอบเดิมคือ จบที่การที่ผมลาออก จากภาวะบรรยากาศทำงานไม่เป็นอย่างที่ตั้งใจ, เพื่อนร่วมงานไม่เป็นใจ แต่เหตุผลหลักๆเลยก็คือ เป็นผมเองที่ไม่มีความตั้งใจและหมดไฟในการทำงาน ด้วยความที่ผมมีความรู้สึกว่าตัวเอง สมควรได้ทำงานมากกว่านี้ (อย่างน้อยก็ควรได้ใช้ทักษะตนเองมากกว่าการมานั่งตอบอีเมล หรือ คอยประสานงานส่งเรื่องให้ฝ่ายต่างๆ) รู้สึกว่าตัวเองมีทักษะที่มากกว่าตำแหน่งงานที่สมัครเข้ามา ทีนี้ก็แย่เลยครับ หมดไฟ... ความตั้งใจหดหาย ความอยากทำงานน้อยลง สุดท้ายก็จบที่ลาออก จึงอยากจะใช้เวลาพักและรีเซทสมอง เพื่อหาเวลาเรียนรู้ทักษะเพิ่มเติมเพื่อไปต่อยอดในสายงานที่ตั้งใจ ดีกว่าจับฉ่ายสมัครเเอาตำแหน่งงานแค่เพราะทักษะของตัวเองเหมาะสมและสมควรที่จะสมัคร แต่ด้วยความที่อายุก็มากขึ้นทุกวัน รุ่นน้องก็เรียนจบมากขึ้นทุกปี ตอนนี้เครียดมากครับ หาทางออกไม่เจอ ไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองชอบหรือต้องการอะไรกันแน่ ที่เลือกเรียนคณะนี้มาเหมือนเป็นความผิดพลาด แต่ที่เลือกเรียนก็เพราะชอบในศาสตร์ภาษาอังกฤษก็เท่านั้น