สวัสดีค่ะเราอายุ23ปีมีลูกคนแรกช่วงที่เขาเกิดเขามีพังผืดใต้ลิ้นคือเราไม่รู้เลยมารู้ว่าเขามีเพราะอาเราทักตอนนั้นเราคิดเครียดมาก(ทางโรงพยาบาลไม่ได้บอกนะคะว่ามีพังผืด)เราพาเขาไปตัดพังผืดตอน2เดือนไปตัดมาได้ไม่นานเราก็ต้องไปโรงพยาบาลอีกครั้งเพราะเขาถ่ายเป็นมูกสีเขียวตอนนั้นสงสารลูกมากทางโรงบาลเขาไม่ให้เข้าเต้าเลย(เราเลี้ยงเต้าล้วนนะคะ)เขาไม่เอาขวดเลยที่เขาเข้าไปรอบนี้เพราะเราเต็มๆเขาไม่ได้กินอะไรนอกจากนมแม่รู้สึกผิดกับเขามากช่วงนั้นไม่กล้ากินอะไรเลย อะไรรสจัดเรางดหมดทุกอย่างกินแต่ต้มข้าวแล้วมาช่วง4เดือนเขาไม่ได้ถ่ายมา3วัน คือเขาก็ตดดีมากแต่เหม็นมาก ร่าเริงปกติมาช่วงใกล้เที่ยงเขาเริ่มงอแงหนักมาก ร้องเหมือนใจจะขาดเราพาไปหาหมอไปถึงโรงบาลลูกเราไม่หยุดร้องเลยเราร้องตามลูกเลยค่ะทำอะไรไม่ถูกพยาบาลบอกให้รอหมออย่างเดียวเลยเราเข้าไปตอนเขาพักเที่ยงพอดีลูกก็ร้องไม่หยุด เราไปหาคลีนิลใกล้ๆก็ไม่เปิดโดนพยาบาลต่อว่าอีกว่าทำไมไม่มาแต่เช้าคือเราเคยอ่านในที่ไหนก็ไม่รู้จำไม่ได้เขาบอกว่าถ้าลูกไม่ถ่ายทุกวันก็ปกติเพราะลำไส้เขาเริ่มทำงานได้ดีเเล้วเราเลยไม่ได้พาไป ที่พาไปเพราะเขางอแงกว่าปกติจริงๆ
อันนี้เราว่าอาจจะผิดที่เราไม่กังวลเลยหรือปล่าวพอมาคิดดูที่ลูกเป็นแบบนี้เป็นเพราะเราทั้งนั้นทำอะไรก็โดนต่อว่าจากครอบครัวตลอดเลยเราไม่รู้ว่าที่เราแบบเนี้ย เพราะเราไม่พร้อมที่จะมีลูกหรอ แล้วแบบไหนที่เรียกว่าพร้อม ต้องดีขนาดไหนถึงจะเป็นแม่ที่ดีได้ค่ะ