สวัสดีค่ะคือหนูไม่แน่ใจเลยค่ะว่าหนูควรทำยังไงกับชีวิตแบบนี้ดีตอนนี้อายุประมาน15ค่ะเริ่มเป็นคนเก็บตัวตั้งแต่ป.6เมื่อตอนเด็กๆหนูเป็นคนสดใสมากค่ะจนประมานป.4-5 หนูมีแก๊งเพื่อนประมาณ5คนค่ะแล้วหนูรุ้สึกว่าโดนเพื่นในแก๊งแกล้งตอนแรกหนูก็เฉยนะจนพวกเค้าเริ่มแกล้งหนูหนักขึ้นเรื่อยๆตอนนั้นหนูคิดว่าทำไมต้องเป็นหนูที่โดนแกล้งตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจเลยค่ะว่าทำไมตอนป.6ตอนนั้นโควิดประบาดต้องเรียนออนไลน์หนูเอาแต่เก็บตัวอยู่แต่ในห้องจนไม่เอาการเอางานเลยค่ะหนูรู้สึกแย่กับตัวเองมาก

พอขึ้นม.1หนูก็เพื่อนไปมีเพื่อนใหม่พอแรกหนูก้เข้ากะเค้าได้ดีเลยแต่พอเริ่มมีคนเข้ามาเรื่อยๆเค้าเริ่มไม่ค่อยสนใจหนูเท่าไหร่จนนึกถึงตัวเองสมัยประถมตอนนั้นหนูร้องไห้หนักมากแต่หนูก้ได้ไปสนิทกับเพื่อนคนนึงเค้ารับฟังปัญหาชีวิตหนูตลอดแต่พออยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆเค้าเริ่มไปมีเพื่อนใหม่ๆเค้าก้เริ่มจะไม่ค่อยสนใจหนูสัหเท่าไหร่เค้าจะชอบวีนใส่ตลอดเลย 

มันมีอยู่ครั้งนึงที่เราทะเลาะกันจนเลิกเป็นเพื่อนแต่เค้ามาขอโทษหนูก็ให้อภัยแต่เค้าก็ยังทำเหมือนเดิมหนูเข้าใจนะว่าเค้าเป็นคนชอบใช้อารมณ์หนูก็ทำเหมือนไม่เป็นไรแล้วหนูก็กลับไปหาเพื่อนคนแรกก็ไปอยู่แก๊งเค้าสักพักหนูกะเค้าก้มีปัญหากันนิดหน่อยเพราะเค้าถ่ายรูปหลุดหนูไปแชร์ในกลุ่มคือหนูจะเป็นไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองอะค่ะหนูก็เลยไปเล่าให้เพื่อนสนิทฟังแล้ว

ผ่านมาอีกวันเค้าก็ลงวิดีโอหลุดหนูในกลุ่มตอนนั้นหนูฟิวส์ขาดมากมันเหมือนเค้าทรยศหนูทั้งทีหนูบอกเค้าไปแล้วว่าไม่ชอบหนูเลยไปวีนใส่เค้าแล้วที่นี้เค้าก็พิมประมาณว่าอะไรกูไม่ได้เป็นคนถ่ายป่ะ หนูเลยบอกไปแต่เป็นคนลงไง แล้วก็ทะเลาะกันหนูก็เป็นคนใช้อารมณ์เหมือนกันต่างคนต่างไม่ยอม

คือตอนนั้นหนูท้อมากๆรู้สึกเหมือนไม่เหลือใครแล้วเครียดมากๆเลยค่ะหนูอยากโทรไปบอกแม่มากเลยค่ะแต่หนูไม่กล้าที่จะบอกตอนนั้นหนูไปหยิบมีดในครัวมาหนูคิดแล้วคิดอีกว่าหรือว่าเราควรไปดีมั้ยแต่ก็เป็นห่วงแม่เพราะพ่อหนูไปมีชู้หนูกลัวว่าถ้าหนูไปแล้วแม่ละตอนนั้นหนูคิดหนักมากหนูไม่รุ้จะทำไงแล้วแต่ตอนนั้นมีน้องข้างบ้านมาหาหนูเลยตั้งสติกลับมาได้