จขกท อายุ กำลังจะเข้าสู่เลข 3 กำลังคบกับผู้หญิงคนหนึ่ง อายุยังไม่ถึงวัยเบญจเพส คบกันได้มาประมาณ 1 ปี ก็รักกันดี ทะเลาะกันบ้าง เราสองคนย้ายมาอยู่ด้วยกัน เลยแชร์ ค่าที่พัก คนละครึ่ง ทางผมก็พยามจ่ายเพิ่มในส่วนของ การใช้วิตประจำวัน การกินข้าว ของใช้ รวมไปถึง ชุดเสื้อผ้าของเธอบ้างเป็นครั้งคราว ไปเที่ยวด้วยกัน ผมก็ออกค่าใช้จ่ายให้เกือบทั้งหมด (ผญ เพิ่งจบใหม่และเงินเดือนยังไม่สูงมาก) ส่วนตัว จขกท มีภาระ ผ่อนไฟแนนซ์รถ ส่งที่บ้าน กยศ และอื่นๆ เหลือเงินต่อเดือน 13 k โดยประมาณ ฝ่ายหญิงเป็นคนที่ทุ่มเทกับความรัก ของขวัญวันเกิด วันสำคัญต่างๆ ต้องแพงต้องหรูไว้ก่อน ส่วนผมไม่ค่อยอินกับการให้ของแพง ให้ใช้ของตามกำลังแบบตัวเองไม่ลำบาก ไม่ต้องแบบอดข้าวหรือรบกวนชีวิตประจำวันเกินไป ล่าสุดเพิ่งซื้อของขวัญวันเกิดให้ผมไป เลยเงินไม่ค่อยพอใช้ผมเลยต้อง ช่วยจ่ายค่าต่างๆในชีวิตประจำวันเพิ่มไปอีก หลังๆ ฝ่ายหญิงก็มีเปรยว่าอยากจะแต่งงาน อายุเท่านี้ๆ อยากได้สินสอดเท่านี้ แหวนแต่งงานที่ เกินครึ่งแสนไปสักนิดหนึ่ง ล่าสุดผิดใจกันเพราะเธอบอกว่าผมไม่แสดงให้เห็นว่าอยากแต่งงานกับเธอ เธอบอกว่าผมต่อราคาแหวนเธอ (ผมบอกว่าแหวนมันแพงไปไหม แหวนแพงสุดท้ายถ้าไปกันไม่รอดแหวนจะมีค่าอะไร) สำหรับผมเอาที่เราไม่ลำบากมากดีกว่าไหมแบบนี้ ทั้งที่ล่าสุดเพิ่งไปเปิดบันชีคู่ เพื่อจะออมเงินแต่งงานกัน แล้วอยู่ดีๆ เธอก็บอกว่าอยากไปอยู่กับคนที่ซัพพอตเธอได้ จะให้เธอสร้างด้วยตัวเองทั้งชีวิตเลยหรือ ผมก็เลยอึ้งไปเลย ผมรู้สึกว่าอยู่ในยุคที่ข้าวของแพงแบบนี้ ทำไมเราถึงต้องให้ความสำคัญกับวัตถุภายนอกขนาดนั้น ทั้งๆที่ในการใช้ชีวิตประจำวัน ผมรู้ว่าลำพังเงินเดือนเขา ถ้ามาแชร์ทุกอย่างคงลำบาก ผมเลยซัพพอตเท่าที่จะทำได้ ผมก็พยามเก็บเงินเพื่อจะแต่งงานกับเขา จะมากจะน้อยก็เก็บ แต่เขาก็บอกว่าถ้ารอขนาดนั้นก็แก่หมดพอดี สำหรับในสายตาผู้หญิง ผู้ชายแบบผมมันดูแย่เกินไปไหม และสอบถามเพื่อนสมาชิก ถ้าจะแต่งงานกับคนๆนึง จะเอาอะไรมาตัดสินใจบ้าง