เมื่อวานหลานผมอายุ 2 ปี เกิดอุบัติเหตุลื่นล้มคางกระแทกในห้องน้ำทางคนที่ไปส่งบอกว่าแผลเปิดจนเห็นกระดูก (ผมอยู่ กทม. หลานอยู่เชียงใหม่) ไปรับการรักษาซึ่งทางโรงพยาบาลได้ทำการแค่เย็บแผล 2 เข็ม ซึ่งกลับมาบ้านได้ไม่มีอาการปวดหัว หรือ ซึม
.
ซึ่งผมก็ได้แจ้งกับทางญาติที่นั้นว่าจริงๆ ควรเอกซเรย์ดูนะแผลจนเห็นกระดูกแบบนั้นไม่รู้ว่ากระดูกร้าวหรือหักมากน้อยแค่ไหน 
.
พอผมเล่าให้แฟนฟัง แฟนผมก็บอกว่าโอ๊ยจะไปเอกซเรย์ทำไมแค่มีแผล ยังไม่ได้สลบไม่ได้หมดสติไปสักหน่อย ไปเอกซเรย์แบบนั้นเดี๋ยวก็โดนรังสีอันตรายต่อเด็กจะตายไป ซึ่งผมก็แจ้งไปว่ามันมีอันตรายถ้าได้รับบ่อยๆ แต่นี้ไม่ได้โดนรังสีเยอะ ไม่ได้โดนทุกวันสักหน่อยจะเป็นอันตรายขนาดนั้นได้ยังไงกัน ผมก็ส่งบทความให้อ่านก็ยังจะมาเถียงผมอีกว่ามันอันตราย ไม่ต้องให้หลานผมเอกซเรย์หรอก 
.
แล้วแฟนผมก็บอกว่าขนาดหลานของแฟนผม ขับรถล้มหัวกระแทกพื้นสลบยังไม่เห็นต้องเอกซเรย์ก็ยังไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย ยังมีชีวิตรอดมาได้เลย
.
ผมก็บอกไปว่า ก็ถือว่าโชคดีไงที่ไม่เป็นอะไรมาก แต่การเอกซเรย์ไปจะได้รู้ไงว่าเป็นหรือไม่เป็นอะไร ถ้ารู้จะไม่ดีกว่าหรอ แฟนผมก็เถียงว่าก็มันไม่จำเป็นไงจะไปทำ ทำไม ?
.
สุดท้ายก็มาบอกว่าก็แค่แผลแค่นั้นจำเป็นขนาดนั้นเลยหรอที่จะต้องเอกซเรย์ ไม่เชื่อหมอหรือไง หมอเขาเก่งอยู่ละถ้าหมอไม่ให้ทำแสดงว่ามันไม่มีอะไรหรอก
.
ผมก็บอกไปว่า มันควรจะตรวจไหม เพราะเป็นเด็กเล็กแถมแผลเห็นกระดูกแบบนั้น หมอจะมาใช้ตาเปล่าประเมินแผลได้ไง ต้องไปเอกซเรย์ดูไหมถึงจะประเมินได้จริงๆว่ากระดูกร้าวหรือหักหรือไม่มีอะไร 
.
แฟนผมก็บอกว่า อย่ามาทำตัวรู้ดีกว่าหมอเลยไหม หมอบอกยังไงก็ตามนั้นสิ ผมก็บอกอ้าว ก็มันน่าสงสัยไหมแผลเห็นถึงกระดูกแต่ไม่แนะนำให้เอกซเรย์แต่เย็บแผลปิดให้กลับบ้านเลย
.
แฟนผมก็บอกว่ารู้ว่ารักหลานแต่อย่าทำตัวเวอร์ ทำตัวอวดรู้กว่าหมอได้ป่ะ ผมก็บอกว่าไม่ได้จะอวดรู้อะไรแต่สิ่งที่เกิดขึ้นมันต้องทำไหม ไม่ใช่ทำแบบนี้
.
สุดท้ายผมเลยบอกว่าถ้าเกิดมีลูกด้วยกันนี้สงสัยลูกตายแน่เลยมีแม่ที่มีความคิดแบบนี้