สวัสดีค่ะ อึดอัดมากเลย ไม่รู้ว่าสามารถคุยกับใครได้บ้าง เนื่องจากเกิดปัญหาหลายๆอย่างพร้อมกันแบบไม่ได้คิดให้ถี่ถ้วนว่าปัญหาน่าจะเกิดจากตัวเรานี่แหละ
เริ่มจาก ปกติตอนเด็กเป็นเด็กเอาแต่ใจมากเลยค่ะ ไม่มีเพื่อน ไม่มีน้ำใจ ไม่เล่นกับใคร มอปลายกลายเปนคนเพื่อนเยอะ พอมหาลัยก็เพื่อเยอะมากเลยค่ะ เพราะเปนคนง่ายๆอะไรๆก็ยอม ใส่ใจลายละเอียดมาก ยิ่งวันเกิดชอบเซอร์ไพร์ส แถมใจดี ชอบเปย์เพื่อน หน้าใหญ่เว่อร์ แต่พอเริ่มมีแฟน เพื่อนตอนมอปลายก็แอนตี้ค่ะ โดนนินทา แต่เราก็ทนอยู่ค่ะ คิดว่ายังเป็นเพื่อนกันอยู่ พอผ่านไปก็มีเหตุการณ์ที่โดนลวนลามค่ะ สภาพจิตใจย่ำแย่มาก
ตอนมหาลัยอยู่ชมรมก็คุยกับพี่ในชมรมแต่ไม่ได้คบกันแต่ เราอึดอัดก็เลยออกจากชมรมมาค่ะ ผ่านไป 1ปี กลายเป็นเด็กตั้งใจเรียนมากๆแทน ก็มีปัญหากับเพื่อนที่มหาลัยเพราะว่าเพื่อนไม่ช่วยทำงานกลุ่มแล้วเราสุดโต่งมาก ก็ว่าเพื่อนไปค่ะ เรื่องที่ไม่โอเคแล้วเราก็ตีตัวออกห่างมาอยู่กับเพื่อนอีกคนแต่พอระยะผ่านไปเพื่อนคนที่เราอยู่ด้วยก็เริ่มมีพฤติกรรมคล้ายๆกันคือ เริ่มทำงานไม่โอเค เราก็ทำเหมือนเดิมแต่เลือกที่จะรักษาความสัมพันธ์โดยแยกเรื่องงาน แต่กลายเป็น เพื่อนตีตัวออกห่างเราค่ะ เราก็มีคุยๆกับเพื่อนม.ต้นบ้างแต่พอทักไปล่าสุด เพื่อนบอกว่าไม่อยากคบเราแล้ว เพราะว่าเรามาๆหายๆ เนื่องจากเรามีเรื่องเครียดเยอะมากแต่ไม่พูดกับใคร บางครั้งก็ไม่คุยกับใครเลยเป็น2-3เดือน แต่เราไม่ได้บอกเพื่อนสนิทเรากลัวเค้าเครียดไปด้วย กลายเปนเราห่างเหินจนเค้าน้อยใจ และบอกว่าเราต้องการเค้าแค่เวลาที่เราต้องการ เราอธิบายพร้อมน้ำตาแล้วก็เข้าใจเค้าค่ะ แต่เค้าบล็อกเราไปก่อนจะอ่านข้อความเรา
ส่วนเรื่องครอบครัวก็ไม่มีแล้วค่ะ มีปัญหากับทางบ้าน ทางบ้านค่อนข้างจะไม่ใช่เซฟโซนที่ดี
ตอนนี้มีแฟนค่ะ เค้าก็ดีมากๆ แต่ความสัมพันธ์เปราะบางค่ะ เลิกกันบ่อย เราตามง้อตลอด กลัววันนึงเค้าโมโหแล้วไล่เราออกจากบ้านค่ะ ไม่มีที่ไป
ตอนนี้ก็พอมีเพื่อนมั้งคะ แต่ไม่รู้ว่าเรียกว่าสนิทได้หรือป่าว อาจจะมีแค่1-2คน ที่เล่นเกมกันบ้าง นานๆที ไม่ค่อยได้คุย เบื่อสังคม เบื่อตัวเองมากเลยค่ะ
มีความคิดอยากหายไปจากโลกนี้บ่อยๆแต่คงไม่ทำแน่นอนค่ะ อยากมีเพื่อนนะคะแต่ไม่รู้ต้องทำยังไงกับชีวิตแล้ว เหนื่อยมากๆ
ไม่ได้เล่าลายละเอียดเยอะ ถามส่วนตัวได้นะคะ
ไม่มีเพื่อน ผิดไหมคะ ควรจัดการตัวเองยังไงคะ
เริ่มจาก ปกติตอนเด็กเป็นเด็กเอาแต่ใจมากเลยค่ะ ไม่มีเพื่อน ไม่มีน้ำใจ ไม่เล่นกับใคร มอปลายกลายเปนคนเพื่อนเยอะ พอมหาลัยก็เพื่อเยอะมากเลยค่ะ เพราะเปนคนง่ายๆอะไรๆก็ยอม ใส่ใจลายละเอียดมาก ยิ่งวันเกิดชอบเซอร์ไพร์ส แถมใจดี ชอบเปย์เพื่อน หน้าใหญ่เว่อร์ แต่พอเริ่มมีแฟน เพื่อนตอนมอปลายก็แอนตี้ค่ะ โดนนินทา แต่เราก็ทนอยู่ค่ะ คิดว่ายังเป็นเพื่อนกันอยู่ พอผ่านไปก็มีเหตุการณ์ที่โดนลวนลามค่ะ สภาพจิตใจย่ำแย่มาก
ตอนมหาลัยอยู่ชมรมก็คุยกับพี่ในชมรมแต่ไม่ได้คบกันแต่ เราอึดอัดก็เลยออกจากชมรมมาค่ะ ผ่านไป 1ปี กลายเป็นเด็กตั้งใจเรียนมากๆแทน ก็มีปัญหากับเพื่อนที่มหาลัยเพราะว่าเพื่อนไม่ช่วยทำงานกลุ่มแล้วเราสุดโต่งมาก ก็ว่าเพื่อนไปค่ะ เรื่องที่ไม่โอเคแล้วเราก็ตีตัวออกห่างมาอยู่กับเพื่อนอีกคนแต่พอระยะผ่านไปเพื่อนคนที่เราอยู่ด้วยก็เริ่มมีพฤติกรรมคล้ายๆกันคือ เริ่มทำงานไม่โอเค เราก็ทำเหมือนเดิมแต่เลือกที่จะรักษาความสัมพันธ์โดยแยกเรื่องงาน แต่กลายเป็น เพื่อนตีตัวออกห่างเราค่ะ เราก็มีคุยๆกับเพื่อนม.ต้นบ้างแต่พอทักไปล่าสุด เพื่อนบอกว่าไม่อยากคบเราแล้ว เพราะว่าเรามาๆหายๆ เนื่องจากเรามีเรื่องเครียดเยอะมากแต่ไม่พูดกับใคร บางครั้งก็ไม่คุยกับใครเลยเป็น2-3เดือน แต่เราไม่ได้บอกเพื่อนสนิทเรากลัวเค้าเครียดไปด้วย กลายเปนเราห่างเหินจนเค้าน้อยใจ และบอกว่าเราต้องการเค้าแค่เวลาที่เราต้องการ เราอธิบายพร้อมน้ำตาแล้วก็เข้าใจเค้าค่ะ แต่เค้าบล็อกเราไปก่อนจะอ่านข้อความเรา
ส่วนเรื่องครอบครัวก็ไม่มีแล้วค่ะ มีปัญหากับทางบ้าน ทางบ้านค่อนข้างจะไม่ใช่เซฟโซนที่ดี
ตอนนี้มีแฟนค่ะ เค้าก็ดีมากๆ แต่ความสัมพันธ์เปราะบางค่ะ เลิกกันบ่อย เราตามง้อตลอด กลัววันนึงเค้าโมโหแล้วไล่เราออกจากบ้านค่ะ ไม่มีที่ไป
ตอนนี้ก็พอมีเพื่อนมั้งคะ แต่ไม่รู้ว่าเรียกว่าสนิทได้หรือป่าว อาจจะมีแค่1-2คน ที่เล่นเกมกันบ้าง นานๆที ไม่ค่อยได้คุย เบื่อสังคม เบื่อตัวเองมากเลยค่ะ
มีความคิดอยากหายไปจากโลกนี้บ่อยๆแต่คงไม่ทำแน่นอนค่ะ อยากมีเพื่อนนะคะแต่ไม่รู้ต้องทำยังไงกับชีวิตแล้ว เหนื่อยมากๆ
ไม่ได้เล่าลายละเอียดเยอะ ถามส่วนตัวได้นะคะ