สวสัสดีค่ะ เราอยากสอบถามความเห็นและในมุมของเพื่อนๆ ส่าถ้าเพื่อนๆ เป็นเราจะทำยังใง
คือเราคบกับแฟนมาเกือบ 3 ปีแล้วค่ะ อยู่กันมาตั้งแต่สถานะแฟน คู่หมั้น สามี-ภรรยา ปัจจุบันกำลังเป็นแม่ของลูก(ตั้งครรภ์ได้ 17 วีค) เรากับแฟนทะเลาะกันมาตลอดแต่เรื่องเล็กน้อยสามารถมองผ่านได้ และเราสองคนจับมือช่วยกันแก้ปัญหาและก้าวข้ามมันมาด้วยกัน จนกระทั่งมีตัวเล็ก ปล.ตั้งใจมีนะคะ น้องไม่ได้เกิดจากการผิดพลาด แต่พอมีน้องแล้วปัญหาตามมาเยอะเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของเงิน เวลา และที่สำคัญไม่สามารถทำหน้าที่ภรรยาได้อย่างเต็มที่ จนถึงช่วงเดือน ก.พ. 67 มีปัญหา ด้วยความที่เราอาจจะคิดน้อยไปในตอนนั้น เราไม่อยากให้ปัญหามันกระทบถึงลูกในท้องมาก เราเลยกลับมาพักที่บ้านของเรา เพื่อให้ใจเย็นทั้งคู่ก่อนค่อยกลับไปเคลียร์กัน คราวนี้ปัญหามันบานปลาย เพราะเขาคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้แล้วไปมีอะไรกับคนอื่น ตลอดเวลาที่คบกันไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงเลย ด้วยความที่เรารักมากและคิดว่าเราให้เขาไม่ได้เต็มที่ เลยให้โอกาสให้อภัยจนกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง เราขอร้องบอกเขาว่าช่วงนี้ขอให้เขาอยู่กับเรากับลูกก่อน ขอให้แผลใจเราดีกว่านี้สักนิด แล้วค่อยให้เขาไปอยู่กับเพื่อนเขาแบบที่เขาเคยทำ แต่เขากลับทำไม่ได้ ทิ้งเราและลูกไว้ที่บ้าน ตัวเองออกไปสนุกกับเพื่อน เขาบ้าน บางทีก็ตีสอง ทำให้เราทนไม่ได้เลยเก็บของออกมา แต่พอระยะเวลาผ่านไปในใจเรากลับคิดถึงเขามาก และคิดว่ายังรักเขามากๆ อยู่ เลยขอร้องอ้อนวอนให้เขากลับมา ตอนนี้พยายามทุกอย่าง เพราะตัวเราเองนั้นพ่อทิ้งไปตั้งแต่ยังเด็ก มันเหมือนภาพนั้นตามมาหลอกหลอนเราอีกครั้ง เราไม่อยากให้ลูกเผชิญสภาวะอารมณ์แบบเรา แต่เขานิ่งเฉย เราไม่รู้ว่าเราทำถูกไหมที่ขอให้เขากลับมา ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำยังใงดีคะ เราทำใจไม่ได้จริงๆ ค่ะ
ปัญหาความรัก
คือเราคบกับแฟนมาเกือบ 3 ปีแล้วค่ะ อยู่กันมาตั้งแต่สถานะแฟน คู่หมั้น สามี-ภรรยา ปัจจุบันกำลังเป็นแม่ของลูก(ตั้งครรภ์ได้ 17 วีค) เรากับแฟนทะเลาะกันมาตลอดแต่เรื่องเล็กน้อยสามารถมองผ่านได้ และเราสองคนจับมือช่วยกันแก้ปัญหาและก้าวข้ามมันมาด้วยกัน จนกระทั่งมีตัวเล็ก ปล.ตั้งใจมีนะคะ น้องไม่ได้เกิดจากการผิดพลาด แต่พอมีน้องแล้วปัญหาตามมาเยอะเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของเงิน เวลา และที่สำคัญไม่สามารถทำหน้าที่ภรรยาได้อย่างเต็มที่ จนถึงช่วงเดือน ก.พ. 67 มีปัญหา ด้วยความที่เราอาจจะคิดน้อยไปในตอนนั้น เราไม่อยากให้ปัญหามันกระทบถึงลูกในท้องมาก เราเลยกลับมาพักที่บ้านของเรา เพื่อให้ใจเย็นทั้งคู่ก่อนค่อยกลับไปเคลียร์กัน คราวนี้ปัญหามันบานปลาย เพราะเขาคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้แล้วไปมีอะไรกับคนอื่น ตลอดเวลาที่คบกันไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงเลย ด้วยความที่เรารักมากและคิดว่าเราให้เขาไม่ได้เต็มที่ เลยให้โอกาสให้อภัยจนกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง เราขอร้องบอกเขาว่าช่วงนี้ขอให้เขาอยู่กับเรากับลูกก่อน ขอให้แผลใจเราดีกว่านี้สักนิด แล้วค่อยให้เขาไปอยู่กับเพื่อนเขาแบบที่เขาเคยทำ แต่เขากลับทำไม่ได้ ทิ้งเราและลูกไว้ที่บ้าน ตัวเองออกไปสนุกกับเพื่อน เขาบ้าน บางทีก็ตีสอง ทำให้เราทนไม่ได้เลยเก็บของออกมา แต่พอระยะเวลาผ่านไปในใจเรากลับคิดถึงเขามาก และคิดว่ายังรักเขามากๆ อยู่ เลยขอร้องอ้อนวอนให้เขากลับมา ตอนนี้พยายามทุกอย่าง เพราะตัวเราเองนั้นพ่อทิ้งไปตั้งแต่ยังเด็ก มันเหมือนภาพนั้นตามมาหลอกหลอนเราอีกครั้ง เราไม่อยากให้ลูกเผชิญสภาวะอารมณ์แบบเรา แต่เขานิ่งเฉย เราไม่รู้ว่าเราทำถูกไหมที่ขอให้เขากลับมา ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำยังใงดีคะ เราทำใจไม่ได้จริงๆ ค่ะ