เรารู้จักผู้ชายคนนึงค่ะ เป็นเพื่อนร่วมรุ่นกัน รู้จักตั้งแต่17-18 ผ่านเพื่อนเราอีกที แล้วเราพึ่งกลับมาเขาตอน24 ช่วงวัยทำงานแล้ว เราเจอกันในร้านอาหารเป็นนัดของเพื่อนๆ มาดื่มกันหลังจากที่แยกย้ายกันไปเรียนไปทำงานแล้วกลับมาบ้าน แต่ก่อนจะเจอกันเดือนสองเดือน เราพึ่งได้ติดตามเขาในอินสตาแกรม ก็ค่อยกดหัวใจทุกสตอรี่ของเขา ในร้านอาหารก็มีการหยอกแซวกันบ้าง พอหลังจากร้านอาหารก็มีDMกันมาบ้าง แต่ก็ไม่ได้คุยกันตลอด เขาทำงาน เราทำงาน จะเจอกันแค่ช่วงดึก เรากับเขานอนด้วยกันเกือบทุกคืนหลังจากวันนั้นมา แต่ไม่มีอะไรกันเลย ถึงห้องก็นอน เช้ามาเขาก็ไปทำงาน เขาจะออกจากบ้านก่อนเราและเลิกงานก่อนเราทุกวัน 8โมง-6โมง แต่เวลางานของเราคือเป็นกะ เข้างาน11โมง วันไหนที่เราเข้างานตี4เราจะกลับมานอนที่บ้าน เพื่อไม่อยากรบกวนคนที่บ้านเขา เพราะเราต้องตื่นเช้าทำอะไรกว่าจะออกบ้านได้ ช่วงหลังๆคือ เราไม่ได้ติดต่อกันเลย เราเคยบอกความรู้สึกเราให้เขานะคะ เขาตอบกลับเราแค่ขอโทษ เขาไม่อยากคุยหรือมีใครตอนนี้ แต่ก็ไปนอนด้วยเหมือนเดิมเลย เราก็เปิดใจคุยกัน เขาก็บอกเราเหมือนเดิมเลย เขาไม่พร้อมมีใคร เขาอยากอยู่กับตัวเองสักพัก เราก็บอกเรารอได้ เราก็ไม่มีใครอยู่แล้ว เขาไม่ได้กั๊ก แล้วเขาก็ไม่ได้รัก แต่เขาก็ไม่ไป เราก็ไม่ใจแข็งพอจะถอยมาเอง เราก็ไม่ได้โหยหาเขาขนาดนั้น ทุกคนอาจจะงงว่าไม่ได้คุยกันเลยทำไมถึงยังไปนอนด้วยกันได้ ช่วงเวลาดึกๆเลย ไม่เราก็เขาจะทักมา คำถามเดียวเลยว่า ตัวอยู่ไหน แล้วก็โทรถามแค่นั้นเลย เช้ามาทุกอย่างก็ปกติเหมือนไม่ใช่คนที่พึ่งนอนด้วยกันมา แต่ก่อนไปทำงานเขาจะกอดจุ้บที่ปากเราตลอด นอนด้วยกันก็มีจับนู้นจับนี่อยู่แต่ไม่มีอะไรกันเลย เพื่อนสนิทเราที่เป็นเพื่อนสนิทเขาก็ยังไม่เชื่อว่าไม่มีอะไรกันได้ไง แต่มันไม่มีอะไรเกินเลยมากไปกว่ากอดจูบหอมแล้วค่ะ ความสัมพันธ์แบบนี้มันเรียกว่าอะไรคะ แล้วมันจะมีสิทธิ์ที่จะพัฒนาไปมากกว่านี้มั้ย