สวัสดีค่ะเราเคยคุยกับคนคุยเก่าตอนปี65ค่ะเรารู้สึกว่าเราชอบเค้ามากเพราะคุยกันเกือบปีเลยค่ะแต่เราก็เลิกคุยกันเพราะเขาหายไปช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอมทำเอาเราซึมเศร้าเลย พอมาปี66เราทำใจทักเขาไปอีกรอบเขาบอกว่าดีใจที่เราทักมาทั้งๆที่เขาเป็นคนหายไปแต่เราไม่ได้สนใจเลยค่ะเรียกว่าไม่ลืมหูลืมตาเลยว่าเขาสินัยเเย่แค่ไหน เราคุยกับเค้าประมาณ4เดือนค่ะเขาก็บล็อกเรา โหตอนนั้นรู้สึกว่าโลกทั้งใบของเรามันสลายหายไปแล้วจากที่เราเคยร่าเริงสดใสพอมาเจอแบบนี้เจอเปลี่ยนไปเป็นคนละคนแล้วคือเขาบล็อกเราช่วงสอบพอดี จำได้ว่าทรมานมากสอบไม่รู้เรื่องเลยค่ะทำข้อสอบไปก็คิดถึงเรื่องของเค้าไปจนทนไม่ได้เอาสมุดขึ้นมาจดระบายเลยค่ะ ตอนนั้นน่าจะ2-3หน้าที่จดไปแล้วก็ปิดเทอมค่ะ ทั้ง2ปีนี้เราฝันถึงเขาบ่อยมากๆมาในลักษณะเดิมทุกรอบว่าทักมาหา เราก็อุตส่าห์ดีใจพอตื่นขึ้นมามันกลับไม่ใช่เลยไม่มีข้อความของเขาเลย เรารักเขามากจริงๆค่ะเราเคยเอาสิ่งที่ชาวเน็ตบอกว่าให้เอานิสัยเสียของเขามาใช้มูฟออนแต่ว่ามันก็เหมือนเดิม เพราะว่าเรายอมรับทุกข้อบกพร่องของเค้าเลยค่ะ ถ้าเขากลับมาเราพร้อมที่จะอยู่กับเค้าได้เสมอเลยค่ะไม่ว่าเขาเคยทำเราสาหัสปางตายแค่ไหน
เหมือนตอนแรกเรารู้สึกผูกพันธ์กับเขาแล้วพอเรากลับมาเจอมาคุยกันอีกเรานี่ยิ่งไปไหนไม่ได้เลยค่ะรักมากเหลือเกิน มาถึงตรงนี้แล้วก็ขอบคุณที่อ่านจนจบกันนะคะอาจจะยาวไปหน่อยค่ะ